Die gheestelicke melody

O ghi die nu ter tiden lijt:

[50r] Want die ziel nu wael ende mynnentlic ghetroest is van Maria, die fonteyn der ontfermherticheyt, in haer liden, dus so troest sy nu oec mede alle die ghene, die in druc ende in liden sijn, segghende: ‘O ghi die nu etc.’

O gi, die nu ter tiden lijdt,
Mit recht so moech di sijn verblijt
Opdat gi ymmer lijdsaem sijt,
Want gi selt corts groot loen ontfaen.
En hebt daer ghenen twifel aen.

Na mijn verstaen, als Jhesus seyt:
‘Die liden mit verduldicheyt,
Die [50v] ewich croen is hem bereyt
End grote vruechd in hemmelrijc.
Wel u, die lijt verduldelijc.’

Och heer, o God, hoe wel hi staet,
Die eyghen wille afterlaet
En mynt om God die hem doet quaet.
Waerlic, dees is Goots lieve soen.
Sijn loen sel groot sijn in den throen.

Och heer, dat teyken is so goet
So wie men dicwil onrecht doet
End daer op denct mit groot oetmoet
Mijn sonden hebbent wel verdient,
Ic danc den heer diet my verleent.

Wye so altijt sijn onrecht keert
End anders ghene wraack begheert,
Waerlic die is seer wel [51r] gheleert
Om borgher tsijn in hemmelrijc,
Want hi strijt wel end vroemelijc.

Die nymmermeer en heeft verdriet,
Mer altijt sine wille siet,
Ic vrees dat teyken²⁰ quaet bediet.
Want wye vruechd boven sel ontfaen,
Die wort mit liden dic bevaen.

Dus laet ons liden nijt versmaen.
Tis ons so goet, kond wijt verstaen.
Want tdoet den gheest tot Gode gaen
Opdat men [51v] lijt verduldelijc,
Want anders heb ic onghelijc.

Laet ons mit liden sijn content,
Want als ons Jhesus dat toeseynt,
So hebwi scone testament,
Dat hi sijn lieve moeder liet,
Doe hi van haer ant cruys versciet.

Dat testament is ymmer scoen,
Dat ons verdienen doet die croen
End ewich vruechde in den throen.
End want dat druc end liden doet,
Hier so sijn sy scoen end goet.

Mer lacy, wi sijn dic verblint.
Wanneer ons druc of liden vijnt,
Ons dunct dat god ons nijt en mynt.
Ey, waer wijs vroet, ten is so niet,
Want [52r] wie god mynt, heeft dic verdriet.

Het is alsmen bescreven vijnt
So wie dat God, ons vader, mynt,
Castijt hi als sijn lieve kijnt
Mit druc, mit liden dicwil zeer.
Hier om in liden dancten heer.

Wat hier van liden is gheseyt,
Dat is bescloten ende leyt
In willighe oetmoedicheyt,
Want hemmelrijc is onbereyt
Bedwanc mit onverduldicheit.

Hierom so laet ons trouwelijc
Aenroepen God van hemmelrijc
End bidden hem oetmoedelijc
Dat hi ons liden laet hier neer,
Verduldelic tot sijnre eer.

O Jhesu, uutvercoren heer,
Wi bidden, [52v]. ist u wil end eer,
Dat ghi ons liden laet hier neer
Verduldelic, soet u behaecht,
End daerna haelt ons onversaecht.

20 ‘teyken’ naar C; L: ‘teykent’.