Die gheestelicke melody

Mijn hertkijn¹⁶ is in liden etc.

[37r] Want die ziel suete contemplacy ghehadt heeft van hemmelrijc ende alle die ghenuechten dunct haer ydelheyt wesen. Hier om claecht sy dat haer hertkijn dicwijl druck ende liden heeft, alst denct op die vruechdelicheyt die in hemmelrijc ghesciet ende dat sy dat nijt en is. Ende sy begheert te mael zeer van Jhesu Cristo haren brudegom ghevisitiert te sijn mit sueticheyt. Ende ihesus en antwert haer nijt, waerom dat sy bedroeft is.

Mijn hert dat is in liden
Alst denct op hemmelrijc,
Daer sy hem al verbliden
[37v] Mit Jhesu ewelic,
End syn van sorghen vry.
Och heer hoe wee is my
Als my coemt in den syn
Dat ik daer nijt en byn.

Och ic byn hier beneden,
Daer boven die ic myn.
Tis langhe tijt gheleden,
En hoerde nijt van hym,
Hoe dattet mit hem staet.
Nu Jhesu lief, ontfaet
Mijn ziel die aldus zeer
Om u quelt, lieve heer.

Wye sel mijn bootscap draghen
Jhesu mijn suete lief?
Och mocht ic hem behaghen,
Dat waer al mijn gherief.
So woud ic vrolic sijn,
Mijn hert lijd dicwijl pijn.
Als ic my ijt ontga.
Mijn lief nijt vast en sta.

En weet gheen beter bode
Te seynden [38r] aen mijn lief,
Dan ic my gheef tot Gode.
Mijn hert, laet sijn mijn brief.
Hi selt al wel verstaen
Hi is diet hert siet aen.
End daer na hi verlient
Sijn gracy die hem dient.

O Jhesu heer der heren,
Goots uutvercoren soen,
Aensiet doch mijn begheren.
Ghelieftet u, wilt doen.
Het is zeer mijn begheert
Te sijn ghevisiteert
Van u, o lief, al thant.
Mi seer na u verlanct.

Ju suete consolacy,
O Jhesu, lieve heer,
Is my een grote gracy.
Ic bid u daer om zeer.
Och vueld ic hem in my,
Van sorghen waer ic vry.
Want hoet hert is ghewont,
Sy maectet al[38v]ghesont.

Waer blijf di, uutvercoren,
En word ju nijt ontwaer.
Ic bid ju, wilt doch horen:
Mijn hert, dat is my zwaer,
Te mael seer onghestelt.
Het is om u dat quelt.
Van rouwen selt vergaen,
Macht ju troest nijt ontfaen.

Och wilt my nijt begheven,
Mijn alreliefste heer.
Want sonder u te leven
En wynsch ic nummermeer.
Gi sijt mijn hert, mijn syn,
Ic bid ju, spreect my in.
Laet my van u verstaen,
Hoe gi wilt sijn ontfaen.

Ic had u also gharen,
O Jhesu lief, in my.
Gi sijt mijns herts verclaren,
Mit u so bin ic bly,
Tis anders groot verdriet.
Al dat in my ghe[39r]sciet,
Hoe scoen hoe suet mach sijn,
Tword al int laetste pijn.

Nu wilt mijns doch ontfermen,
Ic heb ju lang verbeyt.
Coemt, doet mijn hertkijn bernen
Mit u in sueticheyt.
Het is my also bang,
Want gi toeft also lang,
Des bin ic onghewoent.
Och lief, ic bid u, coemt.

Och heer, veel tribulacy
Is my aldus bereyt.
Heb ict verdient, och lacy,
Dat is my waerlic leyt.
My dunct, gi staet my leech.
Tis ymmer nijt alst pleecht.
Ic claech ju mijn verdriet
End gi en troest my nyet.

16 ‘hertkijn’ emendatie; L: ‘kerkijn’.