Die gheestelicke melody

[Des vridaechs: O Jhesu, uutvercoren heer]

Want die ziel ghecomen is [23v] van anxt tot hoep ende gheopenbaert heeft dat groot betrouwen dat si heeft in Jhesu Cristo, so wert si nu ghetogen mit desen groten betrouwen tot eenre bernender mynnen Jhesu Cristi. Ende dat is dat derde cordekijn voerghescreven: mynne. Ende sy vertelt Jhesu Cristo tot sijnre groter eeren wat hi gheleden heeft om die liefte van haer. Waerom sy mit rechte sculdich is hem te mynnen mit al haerre herten. Ende sy gheeft hem te kennen hoe suetelic ende ghenuechlic dattet is sijn naem jhesus ende sijn liden in hartkijn te draghen. Aldus so is Ma[24r]rien raet in haer volbracht. Ende si spreect uut groter lieften: ‘O Jhesu uutvercoren heer.’ Iuxta illud psalmi: Quemadmodum desiderat servus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad te, deus.¹² Dat is te segghen: ‘Gheliker wijs als dat hert begheert die fonteyn der wateren, also begheret mijn ziel totti, o God.’

O Jhesu, uutvercoren heer,
Na u verlanghet my so seer.
Mijn hert end al mijn synnen
Begheren u tontfaen
End al van groter mynnen
Die gi my hebt ge[24v]daen.

O Jhesu lief, alst u behaecht,
Begheer ic tsijn mit vruechd ghedaecht
Bi u, mijn troest van binnen,
Mijn blijsscap, vreed te gaer.
Mijn hert dat quelt van mynnen,
Ic woud ic bi ju waer.

Gy sijt mijn hoep, al mijn solaes,
Deed ghi in my en waer gheen paes.
Want had gi nijt gheleden
Den doot hier op eertrijc
En vond in my gheen reden¹³
Te comen in u rijc.

Jhesu, hoe soud ic ymmer meer
Vergheten u, mijn lieve heer,
Die sijt om my bespoghen
End yamerlic bespot,
Opt hoeft ghedut, ghetoghen,
Gehouden voer een sot.

Och [25r] ghi wort valschelic befaemt,
Gheghecelt, deerlic naect bescaemt.
Ic denck eer gi te deghen
U cleer had weder aen,
Gi most dat zwaer cruys dreghen,
Ter bitter doot werts gaen.

Onnosel lam, gi ghinct bervoet,
Bloet hoefs, ghewont end zeer bebloet,
Ic denck mit bloten armen.
Men stiet u hier en daer.
Ghi zeecht dic neer, ocharmen,
U cruys was veels te zwaer.

Om minen wil liet gi u aen
Voeten, handen dat cruys doersclaen.
Ju syyd wert doerghesteken,
Van doornen was ju croen,
Ghi liet u leedkijns breken,
Seer [25v] bitterlicke, doen.

Wel stenen waerlic is sijn hert
Die hoert of denct u doot, u smert
End nijt en weent uut mynnen.
Tsi weynich, veel of zeer
Of nijt en lijdt van binnen
Mit u, vercoren heer.

Die u hoert nomen in der tijt,
Mit recht mach hi wel sijn verblijt.
Want tis hem suet te horen
Jhesum, die zuete naem.
Die denct ic waer verloren,
Had Jhesus doot ghedaen.

O Jhesu lief, u doot, u naem
Is my int hert also bequaem
Dat ic en weet te vijnden
Gheen beter medecijn
In my om te verwinnen
Des viants fel venijn.

Hier om bid ic u, waer ic ga
[26v] Of waer ic bin, sit, leg of sta
Dat gi tot allen tiden
U naem Jhesus, u myn,
U doot end al u liden
Laet comen in mijn syn.

12 Ps 41, 2.

13 ‘En’ naar C en DH; L: ‘End’.