Die gheestelicke melody

[Des sonnendaechs: Der werlts myn is al verloren]

Jhesus Cristus Marien soen,
Verleent die leven wel te doen,
Die sijn versceyden van eertrijc
Rust vruechd by u in hemmelrijc,
En vree [5v] die heylich kerc ghemeen
End al die kersten onder een,
End als ons tijt hier is gedaen
Die ewich croen van u tontfaen. Amen.

Der werrelt myn is al verloren

Hier beclaecht die ziel haer weerlic leven ende der werrelts onghetrouwicheyt, waerom dat si begheret van haer te sceyden, wellic haar zeer zwaer te doen is. Ende dat beweent si sonderlinghe zeer in dien dattet sceyden ommer wesen moet als die doet coemt daer sy grote vrese voer heeft, omdat sy zeer belast is mit veel sonden ende daerof reden moet gheven [6r] Jhesu Cristo van alle haer misdaet.

Der werlts myn is al verloren,
Ay want men gheen ghetrou en vijnt.
Och lacy, wat had ic vercoren,
Doe ic haer mit solaes ontfinck?

Och sonden heeft sy boven maten
Op my gheladen menich jaer,
Ende nu soudic haer gheerne laten.
Dat sceyden valt my al te zwaer.

Och tsceyden dat moet ymmer wesen
Van deser werrelt op eenre tijt.
Dus sucht ic dic van groter vresen,
Want qualic heb ic my ghequijt.

Ic mach [6v] wel suchten ende beven,
Als ic sel sceyden van eertrijc,
Want reden sel ic moeten gheven
Van al mijn sonden haestelic.

Och lacy, ic en weet gheen reden
Voer tmynste dat ic heb ghedaen.
Och, had ict oerdel wel gheleden!
My gruwelt seer ter antwert staen.

Och, mocht ic gracy nu bewarven
Voer al mijn sonden; twaer my goet.
Want alst gheeft tijt dat ic sel sterven,
En sel ics hebben ghenen moet.

Hier om waert goet, const ic my gheven
Te dienen Jhesu vlus ter stont,
Want of ic noch een uyr sel leven
En weet ic nijt of sijn ghesont.

[7r] Och, hoe bin ic dus traech int sceyden
Van deser werrelts ydelheyt?
Ic weet nochtans: tis scarp te beyden,
Want altoes is die doot bereyt.

Och, warwert sel ic my nu keren
Daer ic sel moghen troest ontfaen?
Al eyst mijn hert, tis mijn begheren
Der werrelts vruechde of te staen.

Och, waren Jhesu mijn ghebeden,
Die ic sel doen, ontfanckelic,
End mocht mijn ziel comen in vreden
By hem daer boven in hemmelrijc,

So waer ic vry van allen sorghen,
End ic woud singhen mit jolijt
Altoes van tsavonts totter morghen:
‘Jhesus moet sijn ghebenedijt’. Amen.

[7v] O Jhesu heer, keert u tot etc.

Wantet die ziel lastelic valt der werrelts ghenoechten te begheven, ende anxt ende vrees heeft aen te nemen een gheestelic leven ende nochtans die werrelt begheert te laten, hier om so bidt si vreendelic Jhesum Cristum om verlost te wesen van deser onghetemperder vresen. Ende Jhesus troest haer mynnentlic, also dat si die werlt vromelic begheeft. Want hi teghenwoerdich is den bedructen mensche van herten, als die heilighe propheet David scrijft: Juxta est dominus hiis qui tribulato sunt corde.¹ Idem: Prope est dominus omnibus invocantibus eum etc.²

[8r] ‘O Jhesu, heer, keert u tot my,
Verlost my van die vresen
Die ic heb om te mynnen di,
Mijn sonden wilt ghenesen.’

Jhesus antwert, die suete heer,
Mit groot ontfermherticheyt,
Ontsteken uter mynnen seer
Onser alre salicheyt:

‘O mensch, wilt u nijt ontsien.
Die werrelt wilt begheven.
Van vresen selic u doch vryen,
Ju sonden al vergheven.’

Die ziel:

‘O Jhesu heer, wat groter myn
Word ic van u ghewaren.
Beveel ic u mijn heert, mijn syn,
Gy selt my wel bewaren.

Hier om so wil ic vruechdelijc
Die werrelt laten gliden
End dienen u in minen tijt,
Ghi sult my [8v] wel verbliden.’

Jhesus:

‘O lieve kijnt, des sekert sijt
Dat ic ju sel verbliden.
Ic sel u gheven ewich rijc,
Wilt nu een luttel striden.

Ju strijt sel sijn int wederstaen
Al deser werrelt lusten.
End of die viant u coemt rayen,
Daer op en wilt nijt rusten.

In uwen strijt so roept my aen,
Den viant wilt nijt zwichten.
Al laet ic ju een wijl begaen,
Schier selic ju verlichten.

Nu wilt die werrelt haest ofstaen
End dient my sonder merren.
Ic sel ju in mijn rijc ontfaen
Boven dat licht der sterren.

Daer seldi grote vruechde plien,
Mijn suver[9v]heyt aenscouwen.
Wilt my nu mynnen end ontsien,
Ten sel u nijt berouwen.’

Die ziel:

‘O Jhesu heer, dat gi ghebiet,
In my sel ict bereyden
End wil die werrelt achten nyet.
Van haer so wil ic sceyden.

Addieu werrelt, addieu solaes
In tijttelicken haven.
Die my mach gheven ewich paes ,
Hem wil ic gaen behaghen. Amen.

1 Ps. 33, 19.

2 Ps. 144, 18.