Gezangen voor kinderen en jonge lieden

[p. 38]

De zijworm.

Wij slaan hier, met opmerkzaamheid,

Het spinnend Wormpje gade.

Komt ooit het bedje, dat het spreidt,

Het werkzaam dier te stade?

Maar zie allengsk, allengsk verdwijnt

De Zijworm uit onze oogen.

Nog zien wij hem.... Neen! nu, nu schijnt.

Hij gantsch 't gezigt onttoogen.

[p. t.o. 38]

[p. 39]

 

Geheel verdweenen is het dier,

 

Als in een graf van zijde;

 

Dat aan de ruste zich nu hier

 

Het ijvrig Wormpje wijde.

 

Zijn vlijt heeft deze rust verdiend,

 

Zijn graf zelfs doet het eere.

 

Ja, Jeugd! zegt hier een Kindervriend,

 

Dat u dit voorbeeld leere.

 

 

 

Slijt steeds, in nutte bezigheên,

 

Het kort, het vluchtig leven.

 

Wil steeds zo uwe kragt besteên,

 

Als u door God gegeven.

 

Elk zij een zinnebeeld der vlijt.

 

Zou vlijt u niet betaamen,

 

Die om deez' Worm verwonderd zijt?

 

Zou u een Worm beschaamen?

 

 

[p. 40]

 

Neen! neen! gij volgt zijn werkzaamheid;

 

En als, naa veel te slooven,

 

U 't graf der ruste word bereid,

 

Ook dan zal men u loven.

 

Dan roemt men nog uw vlijtbetoon,

 

Bij 't naageslacht in waarde.

 

ô Ja, uw voorbeeld, groot en schoon,

 

Sticht dan nog nut op aarde.