Gezangen voor kinderen en jonge lieden

[p. 34]

Het kerkhof.

Neen! Broeders! dat geen ijdle schroom

Bij 't Kerkhof ons bevange.

Dat elk gerust hier nader koom',
Ons bloed hier vrij door 't harte stroom',

Althans geen angst het prange.

[p. t.o. 34]

[p. 35]

 

Hier rust, ô ja! in 's aardrijks schoot,

 

Een aantal medemenschen.

 

Hier liggen lijken klein en groot.

 

God stelde aan allen bij hun dood

 

De grens der aardsche wenschen.

 

 

 

Maar dat ons bij zo menig graf

 

Geen treurigheid verrasse.

 

God, die hier nam, was 't, die eens gaf.

 

Hier vall' dan 's levens bloemkrans af.

 

De mensch vergaa tot assche.

 

 

[p. 36]

 

Maar in de lente word het zaad

 

Betrouwd aan 't hart der aarde:

 

Dat zaad, schoon 't voor ons oog vergaat,

 

Spruit op tot tarw, die 't veld beslaat,

 

Zo rijk in tal en waarde.

 

 

 

Zou God, wien zelf geen korrel graan

 

In d'akker is verborgen,

 

Den mensch in 't graf niet gadeslaan?

 

Zou daar de mensch geheel vergaan?

 

Neen! God blijft voor hem zorgen.

 

 

[p. 37]

 

Schoon hier de zaadschel heenen waait,

 

En zelfs geen spoor laat merken.

 

Dit's de akker door God zelf bezaaid.

 

Eenmaal herleest de mensch, en maait

 

De vruchten zijner werken.