Geuse lietboeck, waer in begrepen is den oorspronk van de troublen der Nederlantsche oorlogen, en het gene daer op gevolght is

Een Liedeken, vanden gantschen handel der Nederlanden, ende van den val Babylons,

Stem: Engelenborgh is een bordeel.

Hoort Paus ghy groote Antechrist,
U valsche Engelen vol van twist,
Sy roepen sterck: Vive Papist,
Maer 't magh haer al niet baten
Want u Rijck al, krijght een val,
't Volck maeckt geschal, groot ende smal
En noemen de Papen sot en mal
De kinders vander straten.

Ghy Nonnen, Bagijnen maeckt eenen dans,

Neemt Oorlof aen u Heylige mans,
Gekleet, Wit, Swart, Grau, als een Gans
Met Caproens sonder bellen
Sy decken 't hooft, haer kruynen groot,
Want Kaes en Broot, 't is op, 't is noot
Sy vluchten wegh, reyckt hen den post,
Seght Adieu met-gesellen.

Haer Kraem gesiert met Goden schoon

Van Gout, Zilver, gestelt een toon,
Veel Offer-gelts was haren loon
Men saghse vry Hoereren,
Veel Vorsten hoort, droncken versmoort
Haer Zielen voort, werden vermoort
Hierom is Godt op hun verstoort
En wilse Ruyneren.

Monnick, Prioir, Abt, en broer Lollaert,

't Concily van Trenten heeft noyt verklaert

[fol. 75v]

 

Dat ghy sout laten wasschen den baert,

 

Maer yder een bedwingen,

 

Tot hout en steen het volk ghemeen

 

Wie niet onreen u Goyken kleen

 

En eerde boven Godt alleen

 

Die sout ghy doen ombringhen.

 

De Edeldom van 't Nederlandt,

 

Wou meer geen Christens hebben gebrant

 

't Placcaet moest wegh dit wast verstant

 

Sou 't volck payslijck leven

 

Madamme loos dit oock verkoos

 

Onvast altoos was haer loos

 

Sy willen met de Papen boos

 

De Christens hebben verdreven.

 

Men preeckte Godts Woort suyver en klaer,

 

D'Afgoden vielen vanden Altaer

 

't Drencken, moorden was geen gevaer

 

Elck mocht leven in 't zijne,

 

Maer 't Paeps gesanck, golt loon noch danck

 

Want den ontfanck, die was seer kranck

 

't Volck was los uyt haer bedwanck

 

Dit dede hen groote pijne.

 

Den Paus Granvelle principael,

 

Wou sulcx keeren als Cardinael,

 

Ontboot Duc d'Alves Paus Vassael,

 

Wevers waren zijn Eelen,

 

Om 't Lant ydoon, te maken schoon,

 

Des Coninghs kroon, waer zijnen loon,

 

Want moorderye was hy ghewoon

 

Met rooven ende met stelen.

 

Sint Truy en te Willebroeck,

 

Vergaderden veel Lants Heeren kloeck

 

Sy wisten uyt des Paeps versoeck,

 

Datmen hen sou verjagen,

 

't Wert ongemack, doen Egmont sprack

 

't Verbont dat brack den Prins vertrack,

 

't Gemeyn volck was doen veel te swack,

[fol. 76r]

 

De Spaengiaerts wegh te jagen.

 

De Papen songhen gloria laus

 

Ter eeren de hulp al van den Paus,

 

D'Albanen deden 't volck veel raus

 

't Spel hiet hen al ghewonnen

 

Men sochter 't goet, men storter bloet

 

't Paeps gebroet kreegh eenen moet

 

Veel duysent menschen metter spoet

 

Vluchten soo sy konnen.

 

Zy vingen en dooden den Egmont,

 

Van Hoorn den Graef in eender stont

 

Oock veerthien Edelen vant verbont

 

Gevanckelijck behouwen,

 

Die men oock sagh gheven den slagh

 

Met groot gheklagh op eenen dagh

 

Den Bloet-raet die 't gedencken magh

 

't Wert hen noch wel vergouwen.

 

Zy maeckten weer nieuw Goden fris

 

Koster Bagijne elck luyde mis

 

Veel huychelaers hielpen gewis,

 

D'Altaren nieuw oprichten,

 

Het Vagevyer heet wert meer bereet

 

Voor Zielen leet, vontmen gereet

 

Ziel-mis Pardoen al 't Paus bescheet

 

Men gaf weer gelt van bighten.

 

Mijn Heer de Prins een vromer helt

 

Quam by Maestricht met groot ghewelt

 

Om slaen duc d'Alve die vloot in 't velt,

 

Hem schandigh hadt begraven,

 

Hy vreesde seer den vromen Heer

 

Die doen d'alkeer nam veel te meer

 

Deur Brabant Vranckrijck want meer eer

 

Wou hy zijn vyant straven.

 

Uyt was den krijgh elck Paep spronck loght,

 

Duc d'Alve heeft flucx zijn loon ghesoght

 

Hy eyschte meer dan 't volck vermocht

 

Paep had hem toe geschreven,

[fol. 76v]

 

Het thiende deel van elck Iuweel

 

't Wert al krackeel, 't Lant socht appeel

 

In thien jaer kreegh hy 't restken heel,

 

Hadden zy 't willen gheven.

 

Maer Lant en Luyden worden gram,

 

Sy riepen den Prins, die 't haest vernam,

 

Om hulp, die weer geweldigh quam

 

Den Lande assisteren.

 

In Henegouw, als Krijgsman bouw

 

Voor 't Landt getrouw hy vechten wouw:

 

Duc d'Alf dorst noyt door zijn aenschouw

 

Met macht hen rescontreren.

 

Maer met verraet is hy te sterck,

 

De Fransche moort was niet sijn werck,

 

Zy meenden alsoo in Brabants perck

 

Dien Edel Prince t'omringen,

 

't Fransch volck planteyt hem toegeseyt

 

Was neer geleyt, doen bleeck wel 't feyt,

 

Ten docht den Prins daer niet gebeyt,

 

Godt en wou 't oock niet gehingen.

 

Na Hollant hy trock, fijn was den Briel,

 

Hollant Zeelant hem toe viel

 

Op dat elck stadt haer goet behiel,

 

Haer recht ende statuyten,

 

Wy kenden wel duc d'Alfs opstel,

 

Als slaven snel sou hyse fel,

 

Met d'Inquisitie doen ghequel,

 

't Was tijdt hem t'houwen buyten.

 

Hier viel voort Pausdom groot abuys,

 

Claris noch Nonnen en bleeffer t'huys

 

Oock Monick, Canonick en wou confuys

 

Voort Paeps geloof niet hangen,

 

Elck is ghewent uyt zijn Convent

 

Den Graef bekent met Bartellent

 

Wouden nemen die Papen blent,

 

In haer selfs strick ghevanghen.

 

Ghy Papen nu valt op den kop

[fol. 77r]

 

Den steen van u geworpen op,

 

Men hanght u vrijlick by den krop,

 

U en baet kruyt noch salve,

 

Want Vive le Geus, is nu de leus.

 

Veeght uwe Neus 't heel aenschijn preus

 

't Voorzitten is gedaen pompeus,

 

Gaet klaghet by duc d'Alve.

 

U Outspel u water wort niet begeert

 

U Olye oock aen u lampen smeert,

 

Blijft vry 't huys met uwen weert,

 

In die halve mane,

 

Want 't volck propijs is worden wijs

 

Dat doet u spijs is groot afgrijs,

 

Dus schrijft al tsamen een devijs,

 

Wegh vuyl Paep ruymt de bane.

I. vander Voort.