Geuse lietboeck, waer in begrepen is den oorspronk van de troublen der Nederlantsche oorlogen, en het gene daer op gevolght is
(1683)–Anoniem Geuzenliedboek–
AuteursrechtvrijOp de Stemme: Waeckt op ghy Christenen alle, &c.
ALsmen schreef duysent vijf hondert,
In 't acht-en-sestighste jaer,
Saghmen geschien groot wonder
Te Brussel in 't openbaer,
| |
[Folio 22v]
| |
Twee Graven edel van bloede,
Dooden sy in korten stont,
Daer toe seer rijck van goede,
Ick wilse u doen kondt.
 L'ADMIRAEL, PRINCE GAVEREN, COMES EGMONT, GUBERNAT.
FLANDRI. Een Prins van grooter machten,
Den Grave van Egmont,
Als een schaep gingh ter slachten,
En daer was de ure en stont:
Men sagh daer weenen en treuren
Soo menigh wijf en man,
Te Brussel binnen de mueren,
Om den Grave was edel gedan.
Kloeck gingh hy naer de stede
Daer hy most sterven verstaet,
Ghy Heeren en Borgers mede
| |
[Folio 23r]
| |
Och isser nu gheen genaed',
Soo ben ick een arme Grave,
Daer toe geen Edel-man,
Niemant hem antwoort gave,
De Grave sprack nu wel an.
De Grave nam sonder treuren
Een kussen hoort mijn bedien
Daer op hy den doot wil besueren,
Daer op boogh hy zijn knien,
Te samen leyd' hy zijn handen,
Ten Hemel ziende seer soet,
Tot Godt doend' zijn Off'rhanden
De Grave dat Edel bloet.
Als zijn knien waren gebogen
En zijn handen waren gevoeght,
Een heeft dat swaert uyt-getogen
Die den Grave zijn hooft afsloegh,
Zijn bloet sagh-men daer stralen
Edel van ordens Verbondt,
Godt sal die wrake verhalen
Van den Grave van Egmont.
Al op der selve uren
Quam Edel van Stam en bloedt,
Die Edele Graef van Hooren,
Lief hebbende Gods Woorde soet,
Lieflijck saghmen hem treden
Als een slaght-schaep ter doot,
Komende ter selver steden
Daer hy most sterven den doot.
Als hy daer was ghekomen,
Den Grave Edel genaemt,
Hy sprack vry sonder schromen,
Isser nu geen genaet?
Niemant hem antwoort gave
Den Edelen Grave goet,
Naer Egmont was zijn vrage,
| |
[Folio 23v]
| |
 PHILIPPUS, BARO. DE MONTMORENCY, COMES HORN, ADMIR.
Baals Priesters by hem stont.
Egmont lagh daer verslagen,
Gedeckt met een kleet dicht,
Aen sijn voeten wert hy 't geware,
Hy heeft 't kleet opgelicht,
En sprack met goede reden
Legget ghy daer Egmondt,
Zijt ghy my vooren getreden
Ick wil u volgen terstondt.
Baals Priester met zijn kluchten,
Tradt tot den grave groot,
Gaet van my (sprack hy met suchten)
Want ghy doet my nu aen den doot,
Hy wist wiese waren al voren
Van 's duyvels en Spaens gebroet
| |
[Folio 24r]
| |
Van Antichrist gheboren,
Wie daer dorsten nae 't onnosel bloet.
Een kussen hy voor hem vanden
Hy boogh daer op zijn knien,
Te samen leyde hy zijn handen
Tot den Hemel saghmen hem sien,
Hy voer uyt dese warande
Heer ick beveel u mijnen geest
En mijn Ziel tot een offerande,
Sprack den Grave onbevreest.
Als zijn knien waren ghebogen
En zijn handen waren ghevoeght,
Een heeft het zweert uyt-ghetoghen
Die den Grave zijn hooft af-sloegh,
Sijn bloet saghmen daer blincken
Edel van stamme root,
Dus saghmen de Grave krincken
Van Hoorn seer minjoot.
Twee broeders in Gods vreden
Van Batenborgh twee Vorsten groot,
Barvoets saghmense trede
Bloots hoofts al na den doodt
Singende met helder kelen
Uyt David den sesten Psalm
Straft my niet Heer in velen,
Tot Godt quam haren galm.
Vrymoedigh int openbare
Aenriepen zy haren Schepper groot,
De Trommelen gingen allegare
En sloegen daer accoort,
Den Iongsten begon te treure
Hy liet soo menigen traen,
Om dat het niet mochte gebeuren
Dat de lieden hem kosten verstaen.
Al komende op de stede
De twee Graven jongh van jaer,
| |
[Folio 24v]
| |
Sy waren in Godt te vrede
Tot den doodt begaven zy haer,
Haer knien saghmen daer boven,
Men sloegh hem daer af het hooft
O Godt hoe meuchdy 't al gedoogen,
Dat u woort dus wort berooft.
Groot suchten ende klaghen,
Ende weenen gebrack daer niet
Men hoorde mans en vrouwen ghewaghen
O Godt wat grooter verdriet,
Vande Heeren der Nederlande
Diemen daer doodt en brant,
En soo menigh Man komt te schande,
Door duc d' Alba den wreeden Tyran.
O duc d' Alf met u genoten,
Zijt ghy niet sat van Bloedt?
Dat ghy in Napels hebt vergoten,
En voor Mets soo menigh man goet,
Waren dat niet schelmsche wraken,
Dat ghy den onghelesten Kalck
In't broot oock dedet backen,
O ghy verrader en schalck.
Al met u bloedighe tanden,
Als Pharao en Iesabel,
Komt ghy in dees Nederlanden,
Als Herodes quaet en fel,
Hangen moorden en branden,
Ontlijven metter spoet,
Ghy sult met Babel komen in schanden,
Om dat onschuldighe bloet.
Korts na dat Graef Lodewijk van Groeningen opgebroken ende naar Iemmingen verdreven was, is den Prince van Orangien na de Mase ghetogen. |
|