Geuzenliedboek
(1924-1925)–Anoniem Geuzenliedboek– Auteursrecht onbekend196.
| |
[pagina 166]
| |
Ghy Borghers al
En Ingheseten t'same,
Geeft onsen Godt nu prijs,
Met bly gheschal,
45[regelnummer]
Die dit aldus bequame
Afkeert sonder afgrijs
Ga naar voetnoot46.,
De Staten wijs
Met onsen Prins verheven
Wilt oock t'samen,, nae 't betamen
50[regelnummer]
Danck en eere geven.
Tot vredelyck
Te zijn, hebben gheraden
De Koninghen seer vroet,
Van Vranckerijck
55[regelnummer]
En oock sonder versmaden
Groot Britangien die doet
Ga naar voetnoot56.
Raden met spoet
Doch eendrachtigh te wesen,
Dat met schanden,, ons vyanden
60[regelnummer]
Niet weer ons doet vreesen.
d'Ambassadeur
Van Vranckrijck heeft heel aerdich
Al in den gantschen raet
Ghedragen veur
65[regelnummer]
'tOude Verbondt seer waerdich
Dat wy hadden niet quaet
Maer delicaet,
Met Henderick de vierde,
Wiens memory,, de History
70[regelnummer]
Over al vercierde.
Dit oud' Verbondt
Heeft dees Coningh ghepresen,
Vernieut seer exellent,
Tot deser stondt
75[regelnummer]
Met de Staten voor
Ga naar voetnoot75. desen
Ambassadeur bekent
Die haer seer jent
Zijns Conings goeden wille,
Stelde vooren,, nae't behooren
80[regelnummer]
Dat sonder gheschille.
Hy heeft begeert
Op onse Heeren Staten
En oock ons Prince fris,
Eendracht seer weert,
85[regelnummer]
En Liefde 'tonser baten,
Vermengt met vrede wis
Sulcken saeck is
Seer lief en aenghename,
Godt den Heere, die dan weere
90[regelnummer]
Ons sal zeeg'nen t'same.
Laet ons met vreucht
O Broeders recht beminnen,
Twelck streckt tot ons welvaert,
Laet ons met deucht
95[regelnummer]
De eendracht weer beginnen
En volgen liefdens aert,
Ons vrede waert
Wert dan weer vast ghebonden
Door Orangien,, tegen Spangien
100[regelnummer]
Nu tot desen stonden.
Laet ons oock niet
Vergeten onmanierich
Ons God die ons behoet,
Te dancken ziet
105[regelnummer]
En te bidden seer vierich,
In vreucht of teghenspoet,
Maer met ootmoet,
Laet ons hem dienen, eeren,
Hy zal spoedigh,, ende goedigh
110[regelnummer]
Al ons druck af-keeren.
Zoo sal weer snel
Binnen seer korte tyden
O edel Prince reyn,
Ons vyandt wel,
115[regelnummer]
Die hem soo ginck verblyden
Bedroeven int ghemeyn,
Die wel serteyn
Des tweedrachts vier met schanden
Zijn best stoockte,, dat het roockte,
120[regelnummer]
Maer ten wou niet branden.
| |
[pagina 167]
| |
|