Geuzenliedboek

128.
Vande heerlijcke triumphe over tvertrec der Walen uut Groeningen. ⁺

Na de wyse vanden Grave van Roomen.

Hoort toe alleghelijcke
Van vreuchden een nieu Liet,
Van Groeningen die stadt rijcke
Voorwaer ick lieghet niet,
Men sach daer triumpheren
Door al die gantsche Stadt
Tsavonts te seven uren,
Die Teertonnen branden radt.

Op een vrydach sonder loghen
Int ses en tseventichste Jaer,
Die Walen uut Groeningen togen
Veel blyschap was aldaer:
Men sach van vreuchtontspringhen
Over die straet cleyn end groot,
Die thien jaer ons straten beginghen
Zijn wy van verlost bloot.

+ No. 128. Naar I. Verder in J. L. M. S. Bij V.L. CXXI; Van Vloten II, 194.
Het vertrek der troepen uit Groningen, na afbetaling van de hun nog verschuldigde soldij, had plaats voor een deel de 11e Februarie, voor de rest 15 Maart 1577 en op die laatste datum hadden de hier beschreven feestelikheden plaats (vgl. Bor I, 784).
Doordien de dichter nog naar de oude stijl het jaar met Pasen begon, spreekt hij van 76.
S voegt in het opschrift bij: 15. November, geheel onjuist.

[p. 294]

 

Men sach daer vreucht hantieren

 

Met de Clocken cleyn end groot,

 

Daer was noyt schoonder vieren

20

Op Sint Martens Toren minjoot,

 

Die schalmeyen hoordemen speelen

 

Opt Wijnhuis met soet gheluyt,

 

Met Harpen ende veelen

 

Soo toghen die Walen uut.

 

 

25

Souden wy ons niet verheughen

 

Wy waeren in grooten noot,

 

Niet ghenoech connen wy ons verneugen ^27.

 

Want sy ons maeckten bloot:

 

d'Overlast is niet om vertellen ^29.

30

By t'goet van ons ghedaen,

 

Seyden zy int vanghen der Cornellen

 

Die u met moort en brant wou slaen.

 

 

 

Ick sal u gaen verclaeren

 

Dat in gheen Heeren Lant,

35

Meer blydschap is weervaren

 

Alst in Groeninghen is bekant,

 

Van Picktonnen branden, en delven ^37.

 

Te drincken oock voor de deur,

 

s'Nachts tusschen thien en elven

40

Quam ons d'ongheluck veur.

 

 

 

Tghebeurde met veel schromen ^41.

 

Al op der selver nacht,

 

Dat die Thoren in brant is comen

 

Daer was soo groot gheklach,

45

Men hoorde karmen en weenen,

 

Och wat jammer is hier gheschiet,

 

Hier toe kan helpen onser gheenen

 

t'Mach branden so lang alst God belieft.

 

 

 

Die vlam is opgheslaghen

50

Al in den Toren hooch,

 

Die balcken branden by vlaghen

 

Om dat sy waren soo drooch:

 

Die Clocken hoordemen klincken

 

Zy vielen al op den gront,

55

Die vlamme sachmen blincken

 

Theeft soo menich hart doorwont.

 

 

 

De Pijnappel ^57. is ghevallen

 

Van boven aff ter neer,

 

Het maeckte groot gheschalle

60

De borghers deden groot weer,

 

Inde Kerck zijn zy gheloopen

 

Met water alsoo ras,

 

Hebbent over al begoten,

 

Al op dat selve pas.

 

 

65

Wy zijn nu nieuws gheboren

 

Borghers hebt goeden moet,

 

Danckt God int hoochst' vercoren

 

Dattet hier by bleve goet,

 

Die schaed' is te verwinnen

70

Tis nu oock al ghedaen,

 

Maer tot Antwerpen binnen

 

Is meer schaede ontfaen.

 

 

 

Mochtet ander Steden ghelucken

 

Soo te worden het Crychsvolck quijt,

75

Zy wenschten meer Torens ontstucken

 

Al sonder langher respijt,

 

Men siet claerlijck voor ooghen

 

Dat de Prohecy is vervult,

 

Dat die Toren in brant is ghevloghen

80

Weest doch hierin verdult ^80..

27. verneugen: vernoegen. Wij kunnen er tevreden over zijn.

29. De soldaten beweerden, dat de overlast, die zij de burgerij hadden aangedaan, niet in vergelijking kwam bij de dienst, die zij hadden bewezen; vgl. n^o 123.

37. delven. Werden misschien de teertonnen gedeeltelik in de grond gegraven?

41. met veel schromen: tot algemene schrik.

57. De pijnappel: de bol, waarop de haan bevestigd is. Nog heden wordt de koepel van den Martini-toren pienappel genoemd ( Verdam, VI, 328).

80. verdult: geduldig.