Geuzenliedboek

105.
Een Nieu Liedeken ⁺

nae de wyse. Ten had my niet ghespeten, dat leet dat ghy my doet, etc.

Wie wil doch nu beklaghen
Ons Borghers ^2. wel bekant
Want wy onsselven jaghen
Al uut ons eyghen Lant,
Ons huysen end Boomgaerden
Verlaten wy metter spoet,
Beminnen de Spaengiaerden
Die niemandt en doen goet.

Had ons de Geus verdreven
Als sy wel worden ghedaen,
Soo waer hem schuldt te gheven
Maer wy zijn selffs ghegaen,
Wy en dorven niemandt vloecken
t'Coemt door ons eyghen raet,
Dat wy in allen hoecken
Nu sitten desperaet.

+ No. 105. Naar I. Verder in J. L. M. S. Bij V.L. CI; Van Vloten II, 145.
Tijd van vervaardiging niet lang na 't ontzet van Leiden.
Het lied wordt de Hollanders, die in Spaanse dienst gegaan zijn, in de mond gelegd. Het zijn echter geen Amsterdammers, want die hadden huis en hof niet verlaten. Het zijn Spaansgezinde burgers van steden, die zich bij de opstand hadden aangesloten.

2. Ons Borghers, acc. van wy borghers.

[p. 243]

 

Doen wy ons goet verlieten

 

Doen hadden wy ghepast ^18.,

 

Die Geus te zien vernieten,

20

Te brenghen in de last,

 

Al binnen veerthien daghen,

 

Maeckten wy malcandren wijs,

 

Souden wyse sien verjaghen:

 

Haer goet maecken tot prijs.

 

 

25

Tscheep waeren wy gheleghen, ²⁵

 

t'Enchuysen voor de Stadt,

 

Hadden wyse doen ghecreghen,

 

Wy haddense al ghehadt,

 

Wy achtense voor ontbijten, ^29.

30

Noch hebben sy gheen pijn,

 

t'Mach ons te recht wel spijten

 

Dat wy dus bedroghen zijn.

 

 

 

Don Fredrick was ghecomen

 

Dry weken voor Kersmis,

35

Wy ghinghen ons beromen

 

Ons saeck stondt heel int wis,

 

Ons vrienden ^37. lieten wy weten

 

Die Sop moest zijn ghereet,

 

Wy woudense met haer Eten,

40

Twaer Geus lieff ofte leet.

 

 

 

Zy hielden haer Sop met vreden,

 

Tot Nieuwe Jaer henby ^42.,

 

Die Pankoecks daghen ^43. voorleden

 

Die Paesch-Eyers gingen voorby,

45

Die slachtijdt ginck ghenaecken ^45:

 

Zy saeten noch gherust,

 

Doegingen wy schepen toe maecken

 

Nae Beulingh hadden wy lust.

 

 

 

Maer doen wy derwaerts quamen,

50

Die Geus quam ons te moet,

 

De Beulinck die wy vernamen

 

En smaeckte voor ons niet soet,

 

Te rugghe soo moesten wy keeren

 

Dat dede Cruyt en Loot,

55

Bossu werde met zijn Heeren

 

Op Worst en beulinck ghenoot.

 

 

 

Voor Alckmaer ende Leyen

 

Heeft Godt ons knechten verjaecht,

 

Hoe dat wy langher beyen

60

Hoet qualijcker met ons daecht,

 

Nu moeten wy leeren spaeren,

 

Off vaeren op Vrybuyt,

 

Dat Rijcke Luyden waeren,

 

Die comen tot sint Reyn-uyt ^64..

 

 

65

Oorloff die nu noch leven

 

Van die daer zijn gheruymt, ^66:

 

Hadt ghy by huys ghebleven

 

Ghy en hadt niet veel versuymt:

 

Hadt ghy met vrienden en Bueren

70

U Lijff end leven ghewaecht,

 

Verwacht soet ende sueren,

 

Soo dat den Heer behaecht. ^72:

18. ghepast: gerekend.

25 vlgg. Deze regels doelen wel op de schepen, die in April 1572 voor Enkhuizen lagen, en waarmede men de stad voor de Koning wilde behouden; vgl. Bor I, 372.

29. Wij meenden hen te kunnen verslinden.

37. Ons vrienden: de Spaansgezinde burgers die in de stad gebleven waren.

42. henby: voorbij.

43. Die Pankoecks daghen: de Vastendagen.

45: Het begon al naar November te lopen.

64. Sint Reyn-uyt, de patroon der bedelaars.

66: Van hen, die hun stad verlaten hebben.

72: Zoals het God behaagt.