Geuzenliedboek

104.
Een Liedt vande ontsettinghe der vromer stadt Leyden. ⁺

Op de wijse Wilhelmus van Nassouwen.

Aenhoort ghy Nederlanden
Met herten seer verheucht,
Tot God verheft u handen
En looft sijn groote deucht,
Wilt nu sijn eer verbreyden
Ghy waert seer belaen, ^6.
Om die ontsettingh van Leyden
Twelck onlancx is ghedaen.

Maer wilt considereren
In dese wonder daet
De stercke handt des Heeren,
En niet der menschen raet
Tis God die tallen tijden
Den sijnen uyter doodt,
Verlost, en can bevryden
Van swaeren honghers noot.

Ghy hebt dus lang t'vertrouwen
In sConincx macht ghestelt,
End op sijn schoon Landouwen,
Heyrcracht, end groot ghewelt,
Maer boven den arm des Heeren
Vermach gheen Potentaet,
Hoe soudt ghy wel floreren
Als God daer buyten staet.

Laet u een spieghel wesen
In Hollant Leyden schoon,
Oock die daer in God vreesen
En Christum sijnen Soon,
Die is haer Coninck verheven
Haer schilt, haer borcht, end weer,
Dit heeft den vyandt doen beven
Jae vluchten met oneer.

Tis wonder int aenschouwen
Der menschen ooghen blint,
Hoe dat in het benouwen
Was den borgher ghesint,
Met Pest dees stadt beladen,
Hongher, Krijch, dieren tijt,
Te houden sonder soldaten
So lang in svyants spijt.

Ick laet noch te vermonden ^41.,
Al die afbreucken fier,
Twelck sy tot allen stonden,
Den Spangiaert deden hier
Ten mocht haer niet faelgieren,
Zy streden voort Vaderlant
En om het woort des Heeren,
Dat was daer in gheplant.

+ No. 104. Naar N. Verder in E. I. J. L-R. U. W. IJ. Bij V.L. C; Wackernagel n^o 95; Van Vloten II, 140.
Kort na het ontzet vervaardigd.

6. Als tussenzin te lezen. I. J. L. M Ghy die.

41. vermonden: vermelden.

[p. 242]

 

U laster mont hoochmoedich

50

O Spaenschen Assur wreet,

 

Heeft God ghehoort seer spoedich

 

Dien ghy voor hem op deet,

 

Baldees die hadt ghesworen

 

Dat Son end Manenschijn,

55

Vergaen most: Oft verloren

 

Sou de Stadt Leyden zijn.

 

 

 

Hierom heeft God almachtich

 

Oock het bidden haest verhoort,

 

Der burghers tot hem clachtich,

60

O Leyden vreucht orboort

 

Den Prince van Orangien

 

Heeft hy u tot een heldt,

 

Verweckt die t'volck van Spangien

 

Breken sou haer ghewelt.

 

 

65

Oock zijn u Bontgenoten

 

Den Adel in steden meest,

 

Van Hollant onverdroten

 

Aldaer present gheweest,

 

En hebben tot uwen bystanden,

70

Al om de dijcken door boort,

 

End tot een Zee haer Landen

 

Ghemaeckt, tis noyt ghehoort.

 

 

 

Het was vreucht te aenschouwen

 

Den Admirael vaillant,

75

Boysot, end Edel grouwe ^75.

 

Van Walcheren so playsant:

 

Den Spangiaert seer beladen

 

Ginghen dees maets te keer,

 

Met sPrincen scheeps armaden

80

Behaelden sy prijs end eer.

 

 

 

Haest sachmen doen verneeren,

 

Ons vyants hooghen moet,

 

Sijn schanssen doort verveeren ^83.

 

Verliet hy met der spoet

85

Hy moest de stadt sien spijsen

 

Met Coorn seer abondant,

 

End uyt syn Legher rijsen

 

Met oneer ende schant.

 

 

 

Princesse, Leyden schoone

90

Ghy Borghers jonck end out,

 

Met recht spant ghy de croone,

 

Om dat ghy onverflout,

 

Ghebleven zijt stantvastich

 

Ghy ander steden ras

95

Helpt ons den vyant amachtich ^95.,

 

Najaghen op dit pas.

75. grouwe: het volk, de gemene soldaten, in tegenstelling van de pas genoemde admiraal.

83. door 't verveeren: uit vrees.

95. amachtich: verzwakt. amechtig. De meesten hebben dit woord niet begrepen. O. P. lezen aemachtich; L. M. N almachtich; Q. R. U. W. IJ machtich. Alleen I (J) heeft de juiste lezing.