Germania. Jaargang 7

[p. 375]

[Nummer 7]

Groot-Nederland of Klein-Holland.

Het zeer verdienstelijk Algemeen Nederlandsch Verbond verzendt een bekendmaking, hoofdzakelijk bestemd om in 't buitenland voor zijn schoon doelwit te werken. Het richt zich hierbij aan allen ‘die behooren tot den Nederlandschen stam’. In zooverre dit Verbond door zijn oproep in tegenstelling met vreemde talen, b.v. der Fransche een Nederlansch d.i. het germaansch bewustzijn, wekt en sterkt, is het gewis den vollen steun, van een maandblad als ‘Germania’ waard en er ook zeker van. Alleen dit streven moet altijd een groot Nederland op het oog hebben en mag geen andere nederlandschgezinde richtingen, die op een breederen grondslag rusten, onwelwillend, ja vijandig tegenoverstaan. Deze brief des A.N.V. terwijl hij de Nederlanders in andere landen, b.v. in Duitschland, aanspoort, nieuwe afdeelingen in te richten, kondigt de standregelen van het Verbond af, in zooverre deze het doelwit van 't Verbond blootleggen. Wij willen deze toetsend van achter beginnen.

9. ‘Bevordering van de oprichting of ondersteuning van Nederlandsche Kamers van Koophandel buiten Nederland.’ Ziet men nu toe waar tot nu zulke Nederl. Kamers v. Koophandel ontstaan zijn, zoo vinden wij alleen Londen en sedert onlangs Dusseldorf. Beide Kamers zijn echter niet ‘Nederlandsch’ in den zin van den Dietschen of zooals hij tot voor enkele jaren nog genoemd werd, van den Nederduitschen stam, maar het zijn ‘Hollandsche Kamers’ d.w.z. kamers van het koninkrijk der Nederlanden. Niet enkel de ook tot het Dietsche ras behoorende bewoners van Westfalen en Saksen zijn er buiten gesloten, maar even zoo goed het koninkrijk België, waarvan de bewoners in hun meerderheid Dietsch zijn.

[p. 376]

7. ‘Stichting of ondersteuning van Nederlandsche Schoten; ondersteuning van het onderwijs in de Nederlandsche taal, waar daaraan buiten Nederland behoefte bestaat’. Daarbij behoort punt 5, dat luidt: ‘Bevordering van het bezoeken van Nederlandsche scholen door buiten Nederland wonenden’.

Hier dringt zich de vraag op, wat moet men onder Nederlandsche taal verstaan?

In ‘Neerlandia’, het blad van het A.N.V. wordt met dezelfde beteekenis nu eens Nederlandsch, dan weer Hollandsch gebruikt, zoo b.v. worden de Boeren als Nederlanders aangesproken, maar weer elders als Afrikanse Hollanders. Daaruit moet men afleiden dat bij de bestuurders van ‘Neerlandia’ het inzicht bestaat overal het Hollandsch in te voeren en b.v. het Vlaamsch of de Boerentaal nog enkel als gewestspraak te beschouwen, die niet waard zijn behouden te blijven. Ja, in Neerlandia wordt zeer dikwijls de Vlamingen hun taal als onbeschaafd voorgehouden, (ja, een der redenen voor het overbrengen van het blad uit Vlaanderen waar het geboren werd evenals het denkbeeld zelf van het Verbond, naar 't Noorden was: dat het te Vlaamsch was) en van hun verlangd, dat ze zouden de ‘beschaafde’ Hollandsche taal aannemen. Daarmede stemt de even vermelde omzendbrief en wel op de 3^e bz. overeen. Daar Staat: ‘Wat bij eene club of soortgelijke vereeniging misschien niet altijd mogelijk is, is zulks wel bij eene afdeeling van ons Verbond nl. dat verschillende kringen der Hollandsche samenleving toetreden, bovendien laten de geldmiddelen, van het Verbond thans toe de afdeelingen krachtig te steunen bij de verrichting van hare taak, bijv. voor een bebliotheek of leeszaal, een Hollandschen cursus enz.

Er wordt dus gedurig en overal verondersteld dat Nederlandsch niets anders is dan Hollandsch. Hiertegen moet echter van het standpunt der gelijkheid van al de deelen van den dietschen stam opgekomen worden. Of een klinker meer naar de a dan naar de o zweemt bij het uitspreken, of een woord op zijn Hollandsch of op zijn Vlaamsch uitgesproken wordt, dat is op zich zelf om

[p. 377]

't even, daar elke tak van het volk gelijke rechten heeft. Het is alleen de vraag of de betreffende gewestspraak de grondslag wezen kan voor een kultuurtaal d.w.z. of die gewesttaal met leven, geest en beschaving vervuld is. Indien de bestuurders van Neerlandia er naar streven de bestaande gewestspraken uit te roeien ten bate van de Hollandsche gewesttaal, dan zijn zij niet Groot-Nederlanders, maar wel Klein-Hollanders.

Hetzelfde geldt de betrekking tot het Duitsch. De 5 1/2 millioen Nederlanders en 31/2 millioen Vlamingen alleen kunnen wel is waar achting inboezemen, maar hoe heel anders moeten zij zich voelen, hoe heel anders zullen zij indruk maken, wanneer er op gewezen wordt dat naast en met hen, ja volkomen van één en 't zelfde ras nog ongeveer 30 millioen Friezen, Saksen en Franken in Duitschland leven. Dat geeft nationale fierheid en ruggesteun.

En de Vlamingen worden nog door een andere herinnering op dit denkbeeld gebracht. De Vlamingen zijn dankbaar voor elke hulp, die hun uit het Noorden gebracht wordt. De Vlamingen betreuren dat het jaar 1830 hen van 't Noorden gescheurd heeft. Het is enkel de vraag of de Vlamingen op Nederland alleen kunnen steunen en of deze hulp zal toereikend zijn. Wij willen voor heden kortheidshalve geen economische vragen aanraken, maar enkel krijgsvragen. In de 19^e eeuw, is België en zoo ook het Dietsche België door vier reusachtige veldslagen van de impalming door Frankrijk gered geworden, door die bij Leipzig, Waterloo, Metz en Sedan. In den eersten slag streden geen Hollanders, in den tweeden bestond het tiende der verdedigers van België uit Nederlandsche troepen; aan de 3^e en 4^e namen geen Nederlanders deel. Daaruit volgt dat Nederland op zich zelf ons vriendschapsdiensten kan be wijzen door zijne beschaving, maar ons op krijgsgebied niet helpen kan. Daarom nu moeten allen die voor den Dietschen en Nederduitschen stam iets gevoelen en werkzaam zijn, hopen en verwachten dat juist het A.N.V. altijd weer op punt 1 der standregelen drukt nl. op het wekken van het eenheidsbewustzijn

[p. 378]

onder Nederlanders en Stamverwanten en dat hij openlijk bekenne: deze stamverwanten zijn in de eerste lijn de Friezen, Saksen en Franken in Duitschland. De leiders van het A.N.V. zien dit echter tot nu zoo weinig in, dat zij veeleer op vele plaatsen trachten de Dietschers volkomen van de Duitschers af te scheiden. Ja, prof. Blok gaat zelfs zoover (zie Onze Eeuw) te beweren: dat door vermenging met Franschen (!), Spanjaards (!) enz., de Nederlanders in België en Nederland een geheel nieuw volk geworden zijn.

Dit afscheiden van de Vlamingen van het Germaansch-Duitsch-Midden-Europa vormt echter voor hen een heel bijzonder gevaar. Het ligt toch voor de hand dat het Duitsche rijk de niet stamverwante Vlamingen gerust aan Frankrijk overlaat, even zoo goed als het zeker ten allen tijde de franschdolle Walen zou laten schieten, zoodra het maar elders daarvoor vergoeding bekwam. Wij meenen dan ook dat het plicht is van al de vrienden van de Dietschers, ook de stamverwantschap met Duitschland steeds in 't licht te stellen en niet uit het oog te verliezen.