Germania. Jaargang 7

o, Lief! - Eens komt de Dood...
door Neel Hiddar.

o, Lief! - Eens komt de Dood, met kouden groet,
meedoogenloos me aan uwe zijde ontrukken,
met ijz'ren hand de levensbloeme plukken,
die in mijn hart geplant werd en gevoed
door uwe Liefde!... Eens breekt de vaas aan stukken,
waarin ik heb beschreven, met mijn bloed,
uw groote trouw, uw englenblik, den gloed
van uwe borst, in armomstrengeld drukken...

Dan komen vrienden,... spreken troost,... verzellen
het lijk van uwen Zanger... Op den rand
van 't graf, klinkt nog een woord van het verleden...

Als ik den eeuwgen slaap daar slaap, vergeten
door iedereen, kom gij dan, Lief, en plant
er andre liefdebloemen, immortellen!