Germania. Jaargang 3

Vlaamsche Feesten te Verviers

Op Zondag 26^sten en Maandag 27^sten Mei hadden te Verviers de groote feesten plaats ter gelegenheid der inhuldiging van het vaandel der Vlaamsche, Maatschappij (Verein) ‘De Verenigde Vlamingen’.

Van 's morgens negen uur kwamen de Vlaamsche maatschappijen aan; gansche scharen Vlamingen, uit alle hoeken des lands, samengestroomd, vulden de straten, die naar het lokaal der ‘Vereenigde Vlamingen’ leidden. Het lokaal der feestvierende maatschappij het ‘Café de la Normale’ op de Place des Minières was weldra vol Vlaamsche vlaggen uit Brussel, Antwerpen, Gent, Leuven, Turnhout, Mechelen, Oostende, Luik, enz.

Om half twaalf werd de stoet (Zug) gevormd. Voorop gingen de Waalsche kringen, die in groot getal deelnamen aan de feesten van hunne Vlaamsche broeders, daarna kwamen de Vlaamsche kringen, twee kringen (Vereine) uit Maastricht en eindelijk de feestvierende maatschappij.

De Vereenigde Vlamingen schijnen er van gehouden te hebben hunne Vlaamsche vrienden door heel Verviers te laten bewonderen, want de weg, dien de stoet moest volgen was bijzonder lang. Omstreeks half één kwamen wij aan het station, waar men eenige oogenblikken wachtte, omdat nog andere kringen moesten aankomen. Ongelukkig stak op dit oogenblik een kleine donderbui (Gewitterschauer) op en begon er een zachte regen te vallen. Maar dit verminderde geenszins de geestdrift, de stoet zette zich weder in beweging en bereikte weldra het stadhuis, waar de burgemeester, de schepenen en verscheiden gemeenteraadsleden ons verwachtten.

[p. 605]

De heer schepen Bouillenne, voorzitter van Verviers-Attractions, stelde de leden van het bestuur (Vorstand) der Vereenigde Vlamingen voor,

Daarna sprak de burgemeester, den heer Mullendorf; hij wenschte de feestvierende maatschappij geluk, verzekerde haar dat zij de sympathie van de gansche bevolking geniet en was gelukkig te kunnen bestatigen, dat de grootste eensgezindheid tusschen de Vlaamsche en Waalsche inwoners van Verviers heerscht. Daarna bedankte hij de vreemde maatschappijen voor hunne talrijke opkomst.

De heer Wijnants, voorzitter van de Vereenigde Vlamingen bedankte den burgemeester en maakte den lof van Verviers-Attractions die hen terzijde heeft gestaan om de feesten te doen lukken (glücken).

De heer Mesmaekers, voorzitter van de ‘Echo de la Campine’ van Turnhout sprak daarna in naam der vreemde kringen.

Onder het algemeen handgeklap hecht de heer Gruwet, voorzitter van het feestcomiteit het kenteeken (Abzeichen) van eerel[i]d der Vereenigde Vlamingen op de borst van den burgemeester en van den schepen Bouillenne.

Daarna verlaten wij het stadhuis en de stoet wordt weer gevormd, terwijl de prachtige leeuwenvaan van de Vereenigde Vlamingen geestdriftig (begeistert) wordt begroet.

Uit oorzaak van den regen moest de weg verkort worden en omstreeks twee uur kwam men weder aan het feestlokaal, waar er nog redevoeringen (Redend) werden uitgesproken door de heeren Wijnants en Gruwet, den heer Van den Weghe van Oostende en eindelijk eene Waalsche redevoering van den voorzitter van een Waalschen kring; alhoewel de Vlamingen er geen woord van verstonden, werd die redevoering toch geestdriftig toegejuicht.

Daar het uur reeds ver gevorderd is en het tijd wordt den inwendigen mensch te sterken, sluit de voorzitter de vergadering en noodigt ons uit om 7 uur in de gezellige bijeenkomst aanwezig te zijn.

Daar het weder was opgeklaard, namen wij den tijd, die ons vóór de avondvergadering overbleef, te baat om Verviers te bezichtigen. Heel de stad was in feest, bijna al de huizen waren gevlagd tot zelfs de electrische trams hadden vlaggetjes op de vier hoeken, en hetgeen men zelfs in Vlaamsche steden niet vindt was hier in eene Waalsche stad te zien, namelijk een overgroot getal Vlaamsche vlaggen; overal, in alle straten, trof men de gele (gelbe) vlag met den zwarten leeuw aan. Verviers was op dien dag in eene Vlaamsche stad herschapen; waar men ook kwam, men trot er Vlamingen aan: en overal onthaalden de Walen ons met de meeste vriendelijkheid. Nooit waren in Verviers op één dag zooveel vremdelingen geweest,

[p. 606]

in geen enkel hotel of herberg was nog een bed te vinden. Wat ook bijzonder onze aandacht trok (zog), is het groot getal Duitschers, die in Verviers wonen, men hoort er op straat bijna meer Duitsch dan Fransch spreken en het gaat zelfs zoover dat wij een koffiehuis aantreffen, waar de bedienden niets dan Duitsch kennen. Ook verzekerde een inwoner van Verviers ons dat het voor handelaars in Verviers volstrekt noodzakelijk is Duitsch te kennen. Overgroot was ook het getal opschriften die boven de herbergen prijkten, er waren er Vlaaamsche en Fransche zooals: Eere aan de Vlamingen - Leven de Vlamingen - H[o]nneur aux F[l]amands, enz.

Om zeven uur trokken wij weer naar het feestlokaal op de Place des Minières, waar de gezellige bijeenkomst plaats had.

Na eene korte aanspraak van den voorzitter Wijnants, sprak de heer Van Bilsen, voorzitter der Vereenigde Vlamingen van Luik, een gloedvolle en kernachtige redevoering uit. Hij wenschte de feestvierende maatschappij geluk maar, zei (sagte) hij, het is niet genoeg feest te vieren, wij hebben ook een anderen plicht te vervullen, wij moeten onze broeders uit Vlaanderen steunen (stützen) in hunnen strijd, wij moeten medewerken om onze taal in al hare rechten te herstellen en kunnen wij, daar wij hier in het Waalsche land wonen, niet zooveel doen als zij, die in de Vlaamsche streken wonen, toch kunnen wij medewerken en onze Waalsche broeders van de rechtvaardigheid van onzen strijd overtuigen. Die woorden werden op langdurig handgeklap onthaald (aufgenommen).

Daarna sprak de heer De Smaele van Brussel, die even als de vorige spreker, de Vlamingen uit het Walenland aanspoorde om deel te nemen aan de Vlaamsche beweging en in het bijzonder al hunne krachten in te spannen om mede te werken tot het verkrijgen van hetgeen nu de hoofdzaak is, namelijk: De Vlaamsche Hoogeschool. Nu rees de geestdrift ten top en rechtstaande zong de heele vergadering den Vl[a]amschen Leeuw.

Dan sprak de heer Van Hoof, die al de aanwezigen uitnoodigde om toekomend jaar naar de inhuldiging van het vaandel der ‘Vereenigde Vlamingen van Aarlen’ te komen.

Afwisselend met de Vlaamsche zangen spraken nog Alfons Sevens uit Gent, Sermon uit Antwerpen, Pauwels uit Antwerpen, 't Sjoen uit Brussel.

Ondertusschen had voor het lokaal op de Place des Minières, die schitterend verlicht was, een volksbal plaats waar Vlamingen en Walen verbroederden.

Omstreeks half twaalf was het afgeloopen en kwam het muziekkorps, in de zaal, het concert voortzetten.

Het was laat toen men met spijt van elkander scheidde.

[p. 607]

Om te eindigen willen wij hier de namen neerschrijven van de stichtende leden der Vereenigde Vlamingen, die het in acht maanden tijds zoover konden brengen dat de maatschappij reeds meer dan tachtig leden telt. Het zijn eerst en vooral de ijverige en werkzame schijver, de heer Gustaaf Nefers, de voorzitter H. Wijnants, de Eerevoorzitter R. Selschotter, de ondervoorzitter Van Hemelen en verder de heeren Riské, De Coster, De Bock, Penders en Grauwet.

Vlamingen neemt een voorbeeld aan uwe broeders, die ginder in het Walenland leven, aanschouwt hoever zij het kunnen brengen, hoewel zij in veel moeilijker omstandigheden verkeeren dan gij. En gij, Vulgarisateurs en Vlaamsche franskiljons, neemt een lesje aan de Walen, die verdraagzamer zijn dan gij en die, zoodra men ze inlicht, de rechtvaardigheid van onzen strijd ten volle erkennen.

(Gent.)

Herman Obrie.