Gentsche Almanak voor den Jare 1823

Duyven. - Couriers.

Een koopman te Antwerpen had eene schoone verzameling van duyven, en werd nu de liefhebbery moede. Van een zyner schepen, in lading naer Bresiliën, gebruyk makende, om zyn duyvekot te ruymen, doet hy dezelve allen inschepen, met last aen den kapiteyn, haer zorgvuldiglyk in een kot opgesloten te houden. - Hiermede, gaen de duyven onder zeyl, naer Rio-Janeiro.

Er verloopen eenige maenden.

Op zekeren dag, ziet de meyd eene duyf, zich voor de deur van het duyvekot, 't welk sedert het wegvoeren zyner inwoners was gesloten, neêrzetten: In 't eerst sloeg zy weynig acht op dezelve, maer ziende dat het dier aldaer standvastig bleef post houden, dede zy deze byzonderheyd aen haren meester opmerken; deze verzekerd van het vertrek zyner duyven, en van derzelver aenkomst 't harer bestemming, bekommerde zich daermede zeer

[p. 83]

weynig, en liet-ze roekoeloeren. Eenige dagen daer na hoorde men haer niet meer: zy lag dood - aen den voet van het duyvekot!

Men ontvangt eenen brief van den kapiteyn, dezelve behelst een omstandig verslag van zyne reys; De overtogt was spoedig en gelukkig, hy hoopte met voordeel van zyne lading af te komen, zelfs van de duyven, die allen in goede have waren aengekomen, behalve ééne, die, men wist niet hoe, by het naderen der kusten, middel had gevonden om te ontsnappen; Men gaf haer signalement op, en het tydstip der ontvlugting: deze omstandigheden deden denken aen het arme dier, 't welk, aen den voet van het duyvekot, was gestorven: de date der ontwyking, de kleur der pluymen, het aenhoudende en hardnekkig kloppen aen eene deur, die, des niettegenstaende, niet werd geopend, dit alles liet geenen twyfel over, dat de overledene de ongelukkige overloopster was, die 't huys was komen bezwyken.

De nuttigheyd dezer vreedzame vogelen, heeft zich, meer dan eens, doen opmerken, zelfs in tyd van oorlog. Plinius verhaelt dat, de romeynen zich van dezelve bedienden, om in Modena berigten over te brengen, ten tyde gemelde stad door Marcus Antonius was belegerd. De hollanders maekten insgelyks gebruyk van de duyven gedurende de gedenkweerdige belegeringen van Haerlem en Leyden ⁽¹⁾ in de jaren 1574 en 1575, om dweersch door de legers van den hertog van Alba, hunne onderlinge verstandhouding te houden, en men heeft alle reden om te vermoeden, dat-ze hun van groot nut moeten zyn geweest, terwyl Willem de Groote, wilde, dat deze verdienstelyke duyven, ten koste van den staet, onderhouden wierden, in eene byzondere, voor haer gemaekte vogelkooy, en dat-ze, na haren dood, gebalsemd, ten stadhuyze, zouden worden bewaerd, in teeken van altyddurende erkentenis.

(1) De brief aen deze laetste stad kwam den vyand in handen. (Wagenaer.)