De Gemeenschap. Jaargang 17

[p. 380]

Halbo C. Kool
In memoriam J.F.

‘Vaarwel, het water roept voor de derde keer.’

Helder van licht
zie ik hem binnenstroomen
als water,
achter zich de groote droomen,
de schepen die verbrandden.

geen dood in zijn gezicht,
geen dood in 't steile haar
dat kroest en kruift tegen den hemel.

hij kauwt, hij spreekt,
hij is hier thuis;
ik zie den tempel, en ik voel het kruis
- waaraan dit leven breekt,
wéér breekt -
onder zijn handen
opstandig naar den fellen hemel streven.

hij druipt van 't verste licht,
het eeuwig water ruischt
in hem die binnenstroomt, zijn stem;
ik luister naar den golfslag en het requiem
dat in die strooming huist.

de wereld vouwt zich dicht,
zij kromt zich voor den sprong,
voor het ontzettende gericht,
waar hij van zong.