De Gemeenschap. Jaargang 17

[p. 187]

Vic. Reinders
Boerendans

Stallucht hangt in de kroeg; en, wijl ze dansen
bij een asthmatische harmonica,
glijdt spokig schaduwspel hun achterna
en rekt of krimpt, waar d'olielampen glanzen.

Al dansend zoent een jonge boer een meid
en in zijn oogen laait het heet verlangen,
zij laat zich willoos in zijn armen hangen, -
ginds, aan den muur, wordt er een váál van nijd.

Dan, als d'harmonica weer áán gaat trekken,
breekt d'oude veete in woedend grommen los
en met een slag, als velde hij een os,
doet d'een den andere de beenen strekken.

Al vloekend tiert men wentelend naar buiten:
een bierglas giert door klettrend vensterglas,
een hond gromt gorgelend met een diepe bas,
maar zorgloos blijft een hooge merel fluiten.

Dan neemt er een in snellen ren de beenen,
een vuist steekt dreigend door 't kapotte glas;
maar reeds rhythmeert d'harmonica den pas
der voeten, dansend weer, al stampend op de steenen.