De Gemeenschap. Jaargang 17

[p. 99]

Helene Nolthenius
Euphèmein

Het lied blijve ongezongen, Heer
U waardig is zo'n zuiver rag
van woorden, als ik nooit vermag
te weven. Dwing mij nu niet meer

dat ik opnieuw met rhythmen krijg
voer, of in nauwe regels wring
wat ver mijn hart te buiten ging.
Vergeef mij, Heer, als ik nu zwijg:

Soms is het rankste woord te grof,
en wie iets van Uw schoonheid ziet,
die spreekt of zingt of jubelt niet;
de stilte is de hoogste lof.