De Gemeenschap. Jaargang 17

[p. 98]

Leo Boekraad
Na een nacht

Zo zijn wij naakt de morgen ingetreden
en hebben onze open schreden,
aanvankelijk met schroom, gedempt;
het was zo hoog, zo statig recht
en bijna koninklijk gestemd,
dat wij ons bloemen hebben omgelegd
en onze schaamte luider stem beleden:

‘Heer, schenk dit willig gaan zijn rust
en laat de bloemen veilig om de leden
van ons gevaarlijk naakt; zo toegerust
zijn wij niet meer gekweld en niet gemeden,
omdat Uw reinheid nimmer kan geblust.’

Gij waart op onze monden zo doorzichtig
als morgendauw; koel en ten uiterste voorzichtig
op onze lippen, nieuwe bloemen, neergedaald.
Waar hebben wij de moed vandaan gehaald
om na zo'n nacht het leven te herwinnen,
te groeien, sterker nu, de Morgen binnen?

Het staat op duizend bloemen duizend maal herhaald