De Gemeenschap. Jaargang 16

[p. 642]

Karel Meeuwesse
Kruis in de lente voor h.d.

Gij hangt hier eenzaam te verbloeden,
Jezus, aan dit dorre droge hout
en o de wond' der felle geselroeden
al te driftig en te boud
U in het heerlijk vlees gekorven!
Terwijl de bijen U rondom
de honingraten bouwen in de korven,
hangt Gij hier, bleek en stom,
terwijl de rogge en de tarwe bloeien,
het water in de beken vliet
moet Gij uit duizend wonden bloeden
en geen, o Jezus, die het ziet
en niemand die de rijkdom kan vermoeden
van Uw gestadig drop'lend bloed,
de diepe stromen die het leven voeden,
Uw hart, dat eeuwig bloedt.
En waar de zoele lentewinden woeden
in het geurend driftig hout,
hangt Gij hier eenzaam te verbloeden,
gespijkerd aan dit dorre hout,
waarin de diepe naden duister splijten;
o, eeuwig zijt Gij hier alleen,
neigt 't hoofd en ziet naar mij terzijde...
De vogels zingen om U heen.