De Gemeenschap. Jaargang 16

[p. 232]

Andre Poppe
Gij kunt den avond

Gij kunt den avond in uw handen niet bewaren,
daar naakt de trage nacht, die zacht uw palmen sluit,
en al uw wanen, die als zooveel dagen waren
verdoomen in den tijd en dooven weerloos uit.

Van velen uit den morgen zijt gij nagebleven
- een schaduw zonder teeken of herinnering.
De dood komt traag en met den einder aangedreven
en nader, nader om uw slapen knelt zijn kring.

Twaalf zware slagen moeten door den nacht nog waden,
voor hij begraven en de dag geboren wordt.
Gij hoort den lichten pas der uren op de paden
en weet hoe wreed hun zingen dezen nacht verkort.