De Gemeenschap. Jaargang 16

[p. 199]

Edgar Twello
Herinnering van den speelman

...... Zo werd ik oud: met mijn viool langs deze
Wegen. Blijdschap en droefheid bleken mij
Motieven waar mij niets van kon genezen:
Noch milde winterzon, noch koude Mei!

Eens, in mijn jeugd, ben ik aan pijl en pezen
Verzakend heengegaan, het wild voorbij .....
Dieper in 't woud werd mij de weg gewezen:
Een man rees uit de plooien van zijn pij.

Maar toen ik steels zijn vedel nam en streek,
Begon een ongekend genot, een wenen
En lachen, dat ik daadlijk heb bemind.

Dies bleef ik en (werd ik niet wéér een kind?)
Hij leerde mij techniek en kunst verenen.
En bij zijn spel werd al het Boze bleek.