De Gemeenschap. Jaargang 15

[p. 558]

[Gedichten van Edgar Twello]

Edgar Twello

Dode stad

Hoorn in West-Friesland.

Eertijds was dit geenszins een dode stad:
van welvaart sprak de ratelende lier
op menig schip. Steeds aanzwellend vertier
omdrong hier allerhand' uitheemsen schat.

Haar faam van Zuiderzee tot Trinidad,
belangen tot Oostinje, scheepvaart schier
op elken oceaan, deden haar fier
bewind beseffen dat het macht bezat.

Doch nu! Haar heerschappij taande. Zij stierf,
en wie, tenzij die zijn gezicht bedierf,
in oude en geleerde boeken, weet
nog 't schoon verhaal van welslagen en roem?
Van puin en bouwval erfde zij haar doem,
te kwijnen tot men haar bestaan vergeet.

[p. 559]

Edgar Twello

Keizersgracht

't Aandachtig, oudheid minnend oog omdróómt
met schoonheid alwat bleef uit den voorbijen
tijd. - Woonde niet de bloem der burgerijen
bezij de Keizersgracht? Hier, onbeschroomd,
wandelden minnaars onder koel geboomt,
hier joeg het lachen langs de gevelrijen,
of liep verdoken onrust te betijen
wat nieuwe geest door de oude wereld stroomt.

Achter zo'n venster heeft een man misschien
zijn voorgeslacht bepeinsd en 't in schoon dicht
een tijd braverend monument gesticht,
of zetelden eens Heren Zeventien
op fijne kussens maar met streng gezicht
of heeft een vrouw verlangend uitgezien.