De Gemeenschap. Jaargang 15

[p. 324]

Louis de Bourbon
Eenvoudige fuga

Voor Charles Roelofsz.

Zij stierf ineens, te Laren op de straat
een laten zomer, toen de blaren vielen,
er scheen nog avondzon op haar gelaat,
het was precies een maand vóór Allerzielen.

Zij gaf een gil, een rochelend geluid,
een wilde angst drong door tot aan de oogen,
haar laatste adem, als door een stoomfluit,
werd door den open mond omhoog gespogen.

Jij sloot haar kaken en den starren blik
en hield een hand onder de witte haren
die witter werden in dit oogenblik.

Zoo gaat het met ons allen, jij en ik
kunnen een leven lang den moed bewaren,
maar al 't gezang mondt in een stervenssnik.