De Gemeenschap. Jaargang 15

[p. 95]

Louis de Bourbon
Klaag niet den nacht

Klaag niet den nacht, wanneer uw bloed misdeed,
wanneer de angst langs uwe wanden schreed
en dood u dreigde, ach, klaag niet den nacht,
klaag om uzelf, o vruchtelooze klacht,
en schrei, want aan uw oorsprong stond
een zonsopgang, een milde morgenstond
nabij een rozelaar en heldre springfontein.

Gij speeldet in een tuin, in 't koele woud,
vogels en bloemen waren u vertrouwd,
en in den koelen kom van moeder's schoot
terwijl de slaap uw moede oogen sloot,
begon de droom: in 't grijze avonduur
werdt gij de held van 't groote avontuur
nabij een rozelaar en heldre springfontein,

Wat wisten later nog de menschen van
dien droom, die groeide met het groeien van
uw leven, voller werd het beeld, een ruiterij
trad op, er kwamen vaandels bij
klaroenen en trompet en later een kasteel
een oude mon'k, een reizend minnestreel
nabij een rozelaar en heldre springfontein.

Toen kwam - kent gij den dag nog en het uur? -
dat meisje, loopend langs den witten muur,
zij sprak tot u, gij Heeft verbijsterd staan,
zij liet haar handen door uw haren gaan,
en vroeg uw naam, haar glimlach was
als maanlicht in een waterplas,
nabij een rozelaar en heldre springfontein.

[p. 96]

 

Hoe was uw weg nadien? Veel schijn,

 

veel lust en veel berouw en pijn,

 

zwervend van land naar land, vergeefs

 

zoekend naar wat het hart geneest,

 

maar soms rijst uit het avonduur

 

opnieuw de droom van 't avontuur

 

nabij een rozelaar en heldre springfontein.

(Leo Gestel)