De Gemeenschap. Jaargang 14

[p. 519]

Jac. Schreurs M.S.C.
En gij, o heuv'len, danst als rammen ...

De bergen buigen naar hun schoot;
Verheugt u, dalen, om uw luister:
Bij zooveel licht, bij zooveel rood
Breekt aarde'en hemel ban en kluister.

Eng'len drijven de kudden saam,
Daar vindt gij aan den rand der bosschen
Het Kind van God en zonder naam
Dat alle leven komt verlossen.

God streelt den kop van lam en schaap.
Het licht stuift langs de heuvelkammen
Ai, winden, wiegt het Kind in slaap
En gij, o heuv'len, danst als rammen.