De Gemeenschap. Jaargang 14

[p. 518]

Jac Schreurs M.S.C.
O dalen schouwt ...

O, Dalen, schouwt wat een verschiet!
Uw dagen zijn zóó helder niet
Als deze nachten dauwbewaasd
Waarin de teng're rietfluit blaast
Van boven, van de sterren neer;
Ik weet den dag, den nacht niet meer
Die zooveel boemen, lied en dauw
In uwen schoot bewaren wou,
Voor u, voor mij, voor 't jongste Lam
Dat blatend tot zijn Moeder kwam.

Een kleine stem, een rieten fluit,
Hoe bliezen zij uw jammer uit
En alle lichten langs hun baan;
Geen sterrennacht, geen wintermaan
Vermogen zooveel klaarte en duur
Als God verleent aan deze schuur.

Hier zijn wij allen in één nacht
- Eng'len en menschen - thuisgebracht.
Waar gretig God een borst beknelt
En moedermelk ter lippen welt,
Verwischt Hij zelf het onderscheid,
Vergaat het jaar en sterft de tijd ...
O, Kribbekind, o, Moederknaap.
Bedrinkt u, dalen, aan zijn slaap
En maakt uw kommer kort van duur.
Hier past een lied een eindloos uur.