De Gemeenschap. Jaargang 13

[p. 620]

Leo Boekraad
Marialied op kerstmis

Hoort! hoe het ruischen van den Wind
voor ons het Woord bewaarde
en hoe de Moeder van het Kind
ons aller nood bedaarde:

Zooals een beek zich juichend stort
langs rotsen, om het verre dal
met vreugde te doordrenken,
zoo kwam zij in een donkre stal
ons Licht en Vreugde schenken.

De nacht kruipt, als het bloed,
doorheen de diepste dalen
van ons gemoed:
om er het licht te halen
dat sterven moet.

Maar wij zijn door Haar licht-gewaad
beschermd en als het vreemde hart
zich in de duisternis verwart,
dan zijn Haar sluiers ons gelaat
nabij, dan is de nieuwe smart
een vreugde die naar binnen slaat.