De Gemeenschap. Jaargang 13

[p. 576]

Edgar Twello
Nativitas domini

Maria sprak een zachte klacht:
‘Ach, waar verblijven wij vannacht?
Mijn moeheid groeit van uur tot uur,
Mijn bloed verkilt; - de wind is guur!’
Sint Joseph liep en liep voor niet,
En steeds was dit het droeve lied,
Dat menigeen hem zei: ‘Mijn buur
Heeft wel een lege beesten-schuur!’
Zij reisden moeizaam verder maar
En zeiden weinig tot elkaar,
Wijl wáár zij stopten met hun grauw
En klopten: niemand oop'nen wou!

Maria boog het edel hoofd,
Dacht aan de grootheid, haar beloofd
Door Gabriël, Gods troonprelaat
Van licht omstralend zijn gelaat.
Zo zwierven beî door elke straat
En later nog de stadspoort uit,
Waarbuiten als een choor en luid
Op wonderlijke wijs de wind
Een welkom toezong aan het Kind,
Dat nu Maria baren ging.

Maar onder sterren-flonkering
Speurde Sint Joseph om zich heen
En vond een grot: in ruwe steen
Van rotsen uitgehouwen stal,
Waarheen bij avond door het dal
Al 't vee gedreven werd van wijd
En zijd en twee aan twee gerijd.

[p. 577]

 

Daar toog toen heen dat Heilig Paar

 

En alles werd zo wonderbaar

 

Als nooit in schoner avondstond

 

Den helen kring van eeuwen rond.

 

Dit wonder was te middernacht:

 

Maria sloot haar ogen zacht

 

En wachtte Gods geboorte-stond;

 

Geluk, waar Zij geen woord voor vond

 

Toen hief een Cherubijn het Lied

 

Des Vredes aan, Zijn juichkreet liet

 

Geen twijfel toe, die droeg zo hoog

 

En wijd, als voegt aan Gods Proloog.

 

 

 

In de contrei van Bethlehem

 

Klonk als klaroen een blijde stem:

 

‘Vreest niet verschrikte herder-schaar'!

 

Doch luistert naar de vreugdemaar,

 

Die voor de wèreld worden zal,

 

Een bron van blijdschap overal:

 

Omdat op heden Hij verscheen,

 

Dien tijden beidden van voorheen.

 

Gaat heen en zoekt, tot gij een kind

 

In windsels in een kribbe vindt!’ ...

 

 

 

Van juichende Englen vergezeld

 

Dromden de herders door het veld

 

Onder muziek en hoorngeschal

 

Naar d'aangeduide beesten-stal.

 

Daar troffen zij het Kind. Hem eer'

 

En offer brachten zij, ter neer

 

In 't stof geknield. Een herder sprak:

 

‘Gezegend zij dit schamel dak,

 

Gezegend zij dit nachtlijk uur,

 

Gezegend ook dit weer-zo-guur,

 

Om dit gebenedijde Kind

 

Waarbij het hart den vrede vindt.

(H. Levigne)