De Gemeenschap. Jaargang 13

[p. 554]

Paul Verbruggen
Terugblik

Voor Willy E. Prins

Soms hoor ik meisjes lachen in de buurt.
Er knarsen oude hengsels in de straat,
En even, als een droom, flitst blank ommuurd
Een tuin vol wit en schuimend rood voorbij.
Het was zo zeldzaam in mijn dorp. Haast niets
Dan bleke kindren leefden daar en alles scheen
Zo ver, zo los, zo gans uiteengerukt
Vol kuilen, bulten en gezwel, met midden in
De marteling van dode bomen, krochtjes links
En rechts en soms wat bloemgeflonker
Dat vol van diepe, schone hartstocht ging.
Maar de rivier hield alles goed en rein.
Er kwamen 's avonds donkre mannen staan
Begoocheld door wat laat geschemer van geluk.
Ik zelf was jong, ik zelf was toen zeer jong ...

Soms hoor ik meisjes schaatrend lachen in de straat.