De Gemeenschap. Jaargang 13

[p. 483]

Ed. Hoornik
Maanavond

Hier ben ik weer, gij kent mij niet, mij psychopaath,
die met de boomen en zichzelve praat,
die door Uw levenlooze kroegen hinkt
en in den weerschijn van Uw glazen blinkt.

Mijn mond, een grijns, mijn woord, een spel, mijn hart,
voor al mijn levensdagen zwart,
neem het mij af, de groote beer
tolt dronken door het sterrenheir.

Neem het mij af, - genoeg, te veel,
de angst klimt wurgend naar mijn keel,
en kruipt en zwelt en staart mij aan,
- hier ben ik weer, 't is volle maan.