De Gemeenschap. Jaargang 13

[p. 472]

Jan Engelman
De druivelaar

O weelde van de druivelaar,
uw takken zijn gebroken.
De druiven blauwen 't zwarte haar
en d'oogscheel is geloken.

Hoe kus ik heete lippen rood,
om herfsten in te halen!
Reeds neigt de rosse zon te groot,
de horizon moet dalen.

En tusschen sterren van den trans
staat eeuwiglijk geschreven,
dat roede, spijkers, spons en lans
den Phenix laten leven.