De Gemeenschap. Jaargang 13

[p. 203]

[Gedichten van Vic. Reinders]

Vic. Reinders

Weer heeft in 't koele licht der maan,
dier koele, lichte lentemaan,
de nachtegaal zijn lied hernomen.

Waarom wordt nu dit teeder lied
herinnering aan oud verdriet
en vreugd, die nimmer wéér zal komen?

Ik keer, waar 'k jeugd en liefde had,
naar d'oude en wèlvertrouwde stad
met hare diepe, stille straten.

Maar och, als 't harte trager slaat,
droom en verlangen rusten gaat,
kan maan noch nachtegaal meer baten.

[p. 204]

Vic. Reinders

De parelende koelte van het woud
na 't felle ruischen van den regen -
het laatste avondlijke goud
blijft glanzend op de blaren wegen.

Een merel zingt het licht een lied
uit koelen, groenen schemer tegen;
twee reeën staan en roeren niet
in 't laatste tikken van den regen.

(Charles Eyck)