De Gemeenschap. Jaargang 13

[p. 72]

M. Leopold
Spelend christuskind

Voor Manolito

Eens neemt Hij afscheid van Haar schoot.
Elk gaat zijn weg. Hoe moeilijk is 't
Zijn weg te gaan, maar ook hoe schoon,
Hoe teeder vleit zich 't morgendal
Tegen den heuvelrug en stroomt
De beek aan beider jeugd voorbij.

't Vergaan der dingen deert Hem niet.
Al wat naar horizon verlangt,
Heengaat en geen terugkeer heeft,
Vindt eerst bij Hem oneindigheid,
Zie toch, hoe stil het water wordt
Wanneer Zijn hand de visschen wenkt.

Hij woont aan 't Kruis. Denk veel aan Hem.
Bid, bid, mijn zoon - o, Christuskind,
Ik, die gedurig afscheid neem,
Ik die ga en mijn weg niet weet,
Maak van mijn blijvend ongeduld
Een vogel naar Uw hemelrijk.