De Gemeenschap. Jaargang 12

[p. 659]

H. Marsman
Straatzanger te Amalfi

De wilde liedren die ik zong
in 't morgenlicht bij de fontein
zijn weggedreven op den wind
en zullen nu wel rozen zijn;

rozen en liedren zonder tal
te strooien in de morgenzon
en bij de avondlijke bron
in 't diamanten nachtprieel -

o, jonge dichter, dat is al
wat mij de stem bevolen heeft;
de gloed der liefde en de wijn
zijn tot den droesem toe doorleefd.

o, vlaggen van het morgenlicht
na 't lange vlijmen van de pijn
en d'alsem die met bitterheid
mijn mond verdorde en verwrong -

o, snelle schepen van de zon,
o, vreugde van de horizon,
schenk mij een nieuw, verrukt refrein:
het lijf wordt oud, maar 't hart weer jong.