De Gemeenschap. Jaargang 12

[p. 609]

A.J.D. van Oosten
Kerstnacht onder storm

Zij voeren op een verre zee
de lucht dien Kerstnacht was zeer duister;
wat draagt een golf in donker mee?
Herinneringen, diep gefluister
van stemmen en een wild heimwee.

De herders vonden God als Kind,
Koningen Hem als hun Gelijke;
een schepeling in stormweer vindt
slechts schaduwen, die verder wijken
bij 't luider huilen van den wind.

Doch 't eenig teeken van de Ster
is hun dien woesten nacht verschenen,
bleef ook de naaste haven ver:
zij voelden 't naderen van Dien Eenen
al sloeg de storm hen her en der.

Hun Kerstzang klonk ontdaan en schril
en ging in 't zeegebruis verloren;
zij knielden: doe ons naar Uw wil!
Toen is Gods Zoon aan boord geboren
en werden wind en water stil.

[p. 610]

(Dolf Henkes)