De Gemeenschap. Jaargang 12

[p. 608]

Jan Engelman
Bij de Spaansche kribbe

Wie, wie zal nog op. u aadmen?
Menschen liggen in den dood.
Gij, die alles kunt omvaadmen:
waarom is het leed zoo groot?

Waarom wordt de goede Abel
door den eigen broer geveld
en herbouwt men altijd Babel,
met zijn wellust, met zijn geld?

Niemand weet het, want de gieren
vreten in het eigen hart -
alle mensch is bij de dieren
als de drift zijn ziel verwart.

Maar een dier is nog te streelen
en weer vredig, ongetergd,
zal het zelfs zijn leger deelen
dat geen arglist meer verbergt.

Komt nu, ezelen en ossen,
ademt op het kleine Kind
dat de wereld kwam verlossen
en kastijdt wat Hij bemint.

Laat uw adem op Hem blazen
tot Zijn kindschap overzweeft,
tot wij in die weide grazen
waar geen mensch voor 't mensch-zijn beeft.