De Gemeenschap. Jaargang 12

[p. 517]

Bertus Aafjes
Lied

Nooit heb ik het gewis geweten
maar immer heb ik het vermoed:
tussen beleven en vergeten,
tussen vreugde en tegenspoed

vindt men het land, dat bloembeladen
de rusteloze mens behaagt.
Iedere bloem is zonder schade,
ieder klein dier leeft onbelaagd.

Daar: tussen het uitbundig zingen
en tussen rusteloze klacht
vindt men het land, waar de seringen
mild geuren in de diepe nacht.

Nooit heb ik het gewis geweten
maar immer heb ik het vermoed,
dat, aan de oevers van de Lethe,
de vreugde weerkeert met de vloed.

[p. 518]

Egbert Dekkers