De Gemeenschap. Jaargang 12

[p. 410]

Vic. Reinders
Tempora Mutantur

Wanneer wij, kindren, moeizaam leerden lezen,
de woorden spellend uit een haatlijk boek,
waarbij ons meesters stem, uit donkren hoek,
reeds zóóveel keeren had terecht gewezen,

O, hoe wij dán den schooier zalig prezen,
die, langs de ramen onzer muffe klas,
in zon en wind, fluitend verdwenen was
naar blauwe verten, waar de heuvels rezen!

Nu sta ik vóór de klas, hen t' onderwijzen
die, als wij tóén, wild van verlangen zijn,
en 'k zie hun oogen, steelsch elkaar 't festijn
van zon en wind en ruimte en vrijheid wijzen.

Dan, als ik, strenger stem, hen dwing te lezen
in boek of schrift, voel ik de oude pijn,
verlangen overvulbaar: wéér te wezen
zwerver in zon en wind, en kind te zijn.

(Leo Gestel)