De Gemeenschap. Jaargang 12

[p. 72]

Koos van Doorne
Sylvester 1935

Regen en wind, en grauwe dagen
vormen het slot van dit oude jaar;
honger en wanhoop legden hun lagen
vol lijfs- en vol worgend zielsgevaar.

Wij staren vermoeid naar een donker morgen:
hoe lang zal hier 't leven nog dragelijk zijn?
En wie durft bij zóóveel verdriet en zorgen
te hopen op vreugde of minder pijn?

En tóch: Ook in dit jaar is Christus gestorven,
en werd - ons tot zaligheid - opgewekt.
Wij hebben vol vrees door het duister gezworven
terwijl zich een pad langs den hemel strekt.

(Vignet Leo Gestel)