De Gemeenschap. Jaargang 11

[p. 826]

A.J.D. van Oosten
Drie actueele verzen

Als zij niet langer getrapt kunnen worden
- het ontbreekt hun nu nog aan een krachtigen wil! -
dan zullen Uwe arbeiders stellen hun orde
tegenover elken kapitalistischen gril.

Velen van hen zullen daarvoor worden doodgeslagen
en even velen verhongeren thuis of in de cel;
maar het zal den geluksdag voor ons niet vertragen
en de kapitalistische heeren weten dat wel!

Laat ons gerust reeds met de palmtakken wuiven
en den tafelwijn inschenken voor 't groote feest,
al loopen daar heden nog kapitalisten te gnuiven
omdat er de democratie welhaast is geweest.

De democratie was ook maar een bedrogen heidinne
en haar zoon kan nooit de wereld-verlosser zijn;
eerst als het christelijke leven op aard gaat her-beginnen
vervalt de laatste kapitalistische termijn!

O God, dat ik dat mocht beleven
of anders dood met Uw doode arbeiders zijn!

[p. 827]

II. De groote hoer van Babylon.

 

Nog blinkt haar plaats onder de zon

 

in hoopen gouds en stroomen bloed

 

 

 

het opgetaste hoerengoed

 

dat zij al woekerend gewon

 

 

 

uit Uwe en onzer handen oogst

 

den rijkdom van Uwe aarde, o God!

 

 

 

heeft zij met tuchteloozen spot

 

gekeerd tegen al wat ons 't hoogst

 

 

 

en heiligst leek aan lijfsbezit:

 

vrijheid en liefde en daagsch geluk!

 

 

 

verbroken onder haren druk

 

den vrede waar ons hart om bidt;

 

 

 

in Uwen dienst ons aangerand

 

en onderworpen aan haar wet;

 

 

 

de poorten van Uw huis bezet,

 

om rente Uw deur in onderpand!

 

 

 

Verdelg voor eeuwig haren faam

 

snijd haastig af haar levensbron...

 

 

 

O groote hoer van Babylon

 

vervloekt zij Hebzucht, uwe naam!

[p. 828]

III. Het tweede kind.

 

Nu zal ons tweede kindje komen

 

o God, hoe moet het daarmee aan?

 

De grond van dierbare ouderdroomen

 

geeft geen relief aan zijn bestaan;

 

de smarten van zijn moeder zijn

 

niet langer dracht en barenspijn:

 

 

 

in dit klein huis stegen de zorgen

 

tot weinig meer dan broodsgebrek,

 

daar is aangaand zijn komend morgen

 

reeds menig dringend vraaggesprek;

 

de spreuk bij zijn geboorte wordt:

 

‘Van alles komt dit kind tekort!’

 

 

 

O God, dit schepsel moet toch leven

 

wanneer het straks geboren is?

 

Wat liet Ge een ziel ter aarde zweven

 

waaraan geen plaats beschoren is?

 

Zijn komst in een berooid gezin

 

is geen bijzonder goed begin....

 

 

 

Het vroolijk heil van deze tijden

 

brengt reeds onze eerste in gevaar;

 

zij de gebeurtenis ook blijde

 

het rijk gevolg lijkt er niet naar!

 

't Is voor ons armen niets gedaan,

 

o God - hoe moet het hiermee aan?