De Gemeenschap. Jaargang 11

[p. 672]

Louis de Bourbon
De grijsaard¹⁾

Ik geloof dat ik over mijn leven groei
dat mijn dood zich heeft verlaat,
ik voel hoe het binnenste van mijn bloei
verdort en de blaren loslaat.

En bij elken zucht van den najaarswind
vallen nieuwe blaren in het gras;
en het gras krijgt een moede en donkere tint
en wie nog een bloem in de bosschen vindt
blijft-staan en denkt na: hoe de lente was,
en hij denkt aan een vrouw en een kind.

Maar ik die over mijn leven groei
en die weet dat de dood zich verlaat,
ik glimlach en denk aan den eeuwigen bloei
die bloeit in al wat vergaat.

1) Uit den te verschijnen bundel ‘In Extremis’.