De Gemeenschap. Jaargang 11

[p. 283]

Louis de Bourbon
Het doodenhuis

Een zoete lucht was in het huis
een herfstlucht van bedorven blaren
en waar twee menschen samen waren
klonk achter ieder woord geruisch

dat vreemd was aan hun stem en ook
mijn vader had een paar gebaren
die hij niet kende, een verwonderd staren
naar dingen achter glas en rook.

De schemering keek door het groote raam,
een koopman keerde huiswaarts met zijn waren,
zijn moedelooze stap - als liep hij jaren
zonder verpoozen - klaagde 't leven aan.

Waarom ben ik toen opgestaan?
Waarom de donkre gangen doorgeslopen?
Welk noodlot deed de deur dier kamer open?
- Daar lag een steenen vrouw en keek mij aan.