De Gemeenschap. Jaargang 11

[p. 284]

Vic. Reinders
Symbolum

Wij leerden 't Symbolum bij den pastoor
in d'oude kerk - o, zondoorgloeide ramen! -,
wij waren kinderen en lachten samen;
van wijsheid drong slechts weinig tot ons door.

Ik hield van zon en wind en zag het spelen
van 't licht in rood en gouden schijn,
ik zag der wolken schaduw die tot wijn
het rood verdonkerde der kapiteelen.

Toen 't leven rijper werd, bepeinsd' ik veel
en 't Symbolum werd leven van mijn leven:
Verrijz'nis, Hemelvaart en eeuwig Leven
werden mij méér dan licht op 't kapiteel.

Maar in mijn hart bleef 't hunkeren van het kind
naar zon en wind en roode en gouden schijnen,
en schoone hoop, dat eens, na d'aardsche pijnen,
dat zelfde kind zijn paradijs hervindt.