De Gemeenschap. Jaargang 11



[pagina 180]
A.J.D. van Oosten Huis te Nieuwburgh Hier schommelt tusschen lucht en aarde een bosch, bebloesemd of verdord, 't behield in 't midden de open aarde waar 't oude huis ligt ingestort. Hoe tusschen poelen en kanalen dit hooge hout ontsproten komt waarin men kort, maar goed kan dwalen - weet slechts een stem, die is verstomd. Doch kwalijk valt philosofeeren waar nog een late doornroos bloeit, wat kunnen ons ruïnes deren? beleef blijmoedig: hoe het groeit. En zie getroost in de oude boomen dit heir van harten staan gekerfd, een honderd jaar aan zoete droomen die elke lente met rente erft! Van vogels en van paddestoelen wemelt het manshoog struikgewas, de dag bergt duizend nieuwe doelen waar nieuwe liefde komt van pas.