De Gemeenschap. Jaargang 11

[p. 22]

Bernard Verhoeven
Nachtegaal

Den dag onthecht, aan nacht en smart ontheven
En stervend aan den eersten zonnestraal:
Hooglied van weedom boven dood en leven,
Menschenhart, lachen Gods, o Nachtegaal.

Vergeefsch is al het ijlende verlangen,
Vergeefsch de droom en wat vervulling heet,
Onsterfelijk alleen de nood der zangen.
O hart, zingend voorbij aan vreugd en leed

Jubelend in verlatenheid ontrezen,
Niet meer deelachtig den gemeenen dood,
Eeuwig geworden om voortaan te wezen
Als het geheime lachen in Gods schoot.