De Gemeenschap. Jaargang 10

[p. 904]

Jef Truyts
Vers voor 't Kerstekind

In de gapende muil van koude kerstnacht
door de wanhopig-eindelooze sneeuwvlaag
komt Gij midden ons.

Dag van warme binnenkamers
en blijde kinderkreten en
naief weergevonden geluk.

Geen rijkdom kent ge
en ook geen rijken.

Maar wij zijn arme stakkers
die alles hebben kwijtgespeeld.
Wij hebben niets om U te geven
niets als de grauwe kei van ons hart
gerukt uit de starre vervrorenheid
van ons gemoed:
armer nog dan de blinde
die speelde voor U een houterig lied
op zijn schalmei.
Nu voortaan hebben we U
en dat maakt ons eeuwig rijk.