De Gemeenschap. Jaargang 10

[p. 609]

D.A.M. Binnendijk
Vergeefsch ontwaken

Weer een morgen. Van vergane dagen
Slaat de schaduw over bei zijn oogen,
Over 't licht, dat alles houdt omtogen
En weerstaat zijn duizend dwaze vragen.

Geen vertroosten en geen zoet beloven
Kunnen ooit het ongeknecht verleden
Doen verlaten en 't nog onbetreden
Land van duister dreigement berooven.

De oogen sluitend en met een verlegen
Glimlach heeft hij angst en leed verraden
Aan den slaap en weet zich onbeladen
Boven dood en leven uitgestegen.