De Gemeenschap. Jaargang 10

[p. 283]

Vic. Reinders
Maria en Elisabeth

Elisabeth ten drempel staat
in 't lentelicht dat openslaat,
en langs het diep en bochtig pad
Maria stijgt ter hooge stad.

Maria - o, een duive blank -
begroet Elisabeth; de klank
dier milde stemme wonderzoet
door God een schoon mirakel doet.

Elisabeth heur harte slaat
in eene snell're, fijn're maat;
en al heur vezelen doortrilt
die zoete stem, die stemme mild.

En 't kind nog sprakeloos, nog blind
voelt d'Almacht van 't nabije Kind.
De moeder spreekt haar goede groet:
‘Gezegend Vrouwe, Moeder zoet’.

‘In mijnen schoot mijn kindje sprong
toen mij Uw woord in d'ooren zong’.
Toen sprak Maria van den Heer -
vogels en bloemen luisterden zeer.

Maria dan, zingend, loofde Hem
met heure zoete, milde stem,
heur harte zong en prees Hem zeer:
‘Zie, mijne ziel maakt groot den Heer...!’